9789033131059

11 dat jullie Joods zijn?’ ‘Zo erg is het niet om Joods te zijn, hoor,’ zegt Betty fel. ‘Nee, zo bedoel ik het niet,’ zegt Greta snel. ‘Maar jullie zijn toch anders.’ ‘Wat bedoel je met anders?’ ‘Nou, jullie kopen geen vlees bij ons in de winkel. En jul- lie gaan niet naar de kerk, maar naar de… Hoe heet dat ook alweer?’ ‘De synagoge,’ zegt Betty. ‘En ik heb donkere ogen en donker haar.’ Had ze maar net zulk blond haar als Greta, dan kon nie- mand zien dat ze een Jodin is. Gelukkig wonen er in het dorp nog meer meisjes met donkere krullen, maar die mogen wel naar school en zij niet. ‘Ik zou willen dat ik zulke mooie krullen had,’ zegt Greta. Margje, de dienstbode, zei dat ook altijd. Margje mag niet meer voor hen werken van de Duitsers. Ze willen niet dat Joden nog personeel hebben. Daarom werkt ze nu als dienst- meisje bij de notaris. Soms komt Margje stiekem ’s avonds bij hen werken. Dat is altijd heel gezellig. ‘Waarom hebben de Duitsers eigenlijk een hekel aan jullie?’ vraagt Greta als ze via het stenen trapje de dijk opgaan. Betty haalt haar schouders op. ‘Hitler zegt dat alle problemen in de wereld de schuld zijn van de Joden.’ ‘Echt niet,’ zegt Greta, terwijl ze even stopt om een steen- tje uit haar klomp te schudden. Betty heeft geen klompen, maar draagt altijd lakschoenen. Maar wat heb je daaraan als de Duitsers alles van je afpakken? Straks zeggen de Duitsers nog dat Joden geen schoenen meer mogen dragen. Dan kan ze helemaal nergens meer heen. ‘Jullie blijven toch wel onze buren?’ vraagt Greta opeens. ‘Natuurlijk,’ zegt Betty. ‘Hoezo niet?’ ‘Mijn moeder zegt dat veel Joden onderduiken. Net als mijn ome Klaas. Die is ook ondergedoken, omdat hij iets gedaan heeft wat niet mag van de Duitsers.’