12 Als pro-life moeders moet ons moederschap de keuze voor het leven weerspiegelen, zodat wij en onze kinderen, door Gods genade, zullen leven. Dat staat in contrast met de cultuur waarin onze kinderen opgroeien, en die een cultuur van de dood is. Als dat te scherp klinkt, bedenk dan dat het respect voor veel mensenlevens ontbreekt. In een cultuur van de dood beschermt de maatschappij niet alle mensen gelijk. Erger nog, de zwaksten en meest kwetsbaren wordt bescherming ontzegd. De duidelijkste en vreselijkste voorbeelden hiervan vormen natuurlijk abortus en euthanasie. In zijn brief ‘Het evangelie van het leven’ (Evangelium Vitae) schrijft Paus Johannes Paulus II: Wanneer men vanuit dit gezichtspunt naar de situatie kijkt, dan is het in zekere zin mogelijk om te spreken van een oorlog van de machtigen tegen de zwakken: een leven dat meer aanvaarding, liefde en zorg zou vragen wordt als nutteloos beschouwd of voor een ondraaglijke last gehouden, en wordt daarom hoe dan ook verworpen. Een mens die vanwege ziekte, handicap of enkel door zijn aanwezigheid de welvaart of levenswijze van hen die meer bevoordeeld zijn ter discussie stelt, wordt steeds vaker gezien als een vijand tegen wie men zich moet verweren of die uit de weg geruimd moet worden.2 Hoe hard we ook ons best doen om hen te beschermen,
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==