16 ‘Oeh, dat klinkt goed,’ vindt Lydia. ‘Even spieken, hoor.’ Ze doet de deur naar de keuken open. ‘Hoi Lars, wat eten we vanavond?’ ‘Precies wat Michel al zei,’ grinnikt Lars. Hij vouwt een knisperend stuk bakpapier in een ovenschaal. ‘Het eten is bijna klaar. Het moet alleen nog even in de oven om de kaas te laten smelten. Met een kwartiertje kunnen we eten.’ ‘Lekker,’ zegt Lydia. Ze loopt achter Michel de trappen op naar boven. Net als in Nostra Casa heeft hij de zolderkamer. Micha en Lars hebben de twee grote slaapkamers op de eerste verdieping. Er is nog een klein slaapkamertje, maar dat is erg klein en wordt daarom niet verhuurd. De jongens gebruiken het als hun rommelhok. De kamer van Michel is het grootst qua vloeroppervlak, maar door de schuine wanden is de kamer eigenlijk toch kleiner dan die van Micha en Lars. Op zolder is ook een ruimte voor de wasmachine. Daar staat altijd een droogrek met was naast. Lydia heeft het idee dat de jongens de was pas afhalen op het moment dat ze een nieuwe was willen opgehangen. Tot die tijd pakken ze gewoon het kledingstuk dat ze nodig hebben van het wasrek. Maar ze moet toegeven dat de jongens het huis best netjes op orde hebben. Van haar studiegenoten heeft ze begrepen dat dat ook heel anders kan zijn. Tot aan muizen die door de keuken lopen toe. Ze moet er niet aan denken! ‘Heb je het nog druk vanavond?’ vraagt ze als ziet hoe vol Michels bureau ligt met allerlei boeken en papieren rond zijn opengeklapte laptop. Als hij de hele avond moet studeren, kan ze net zo goed gelijk na het eten weggaan, denkt ze. Zelf heeft ze ook nog genoeg te doen. Maar Michel schudt zijn hoofd. ‘Ik doe nog wel even iets als ik je naar de trein heb gebracht. Zullen we straks de stad in gaan of een wandeling maken?’ stelt hij voor. ‘Ik heb wel zin in een wandeling,’ zegt ze. Hoeveel ze ook van Michel houdt, de stad in gaan is iets wat ze liever met haar vriendinnen of met Tamar doet. Er is niets aan om met mannen
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==