15 zo dik wordt. Ze kan zelfs een mitella van hem krijgen, maar dat wil ze niet. Als de meiden weglopen nadat ze hem bedankt hebben, kijken ze elkaar giechelend aan. ‘Als ik dat geweten had...’ zegt Fleur, terwijl ze naar haar dik verbonden hand kijkt. ‘Joh, hij was gewoon blij dat hij eindelijk zijn EHBO-kunsten kon vertonen,’ lacht Lydia. Iedereen moet lachen om de dik verpakte hand van Fleur, maar ze vinden het allemaal beter dan blijven rondlopen met zo’n grote open plek. Als Lydia aan het eind van de middag naar het studentenhuis van Michel, Micha en Lars loopt, realiseert ze zich dat ze vandaag voor het eerst het gevoel heeft gehad dat ze bij de groep hoorde. Misschien heeft mama toch gelijk en heeft het allemaal wat meer tijd nodig. Ze was zo blij dat ze haar eindexamen had gehaald, ondanks dat ze de ziekte van Pfeiffer had, maar nu is ze bijna jaloers op Tamar, die nog bijna twee jaar vwo voor de boeg heeft. Vorig jaar vond ze dat ze het druk had voor haar examen, maar vergeleken bij dit jaar... Poeh! Het lijkt wel of de studie al haar tijd opslokt. Lydia is zo diep in gedachten dat ze bijna het studentenhuis van de jongens voorbijloopt. Ze belt aan en Michel doet lachend de deur open. Hij geeft haar een kus en zegt: ‘Wat liep je te dromen?’ Hij kijkt haar onderzoekend aan. ‘Of was het meer piekeren?’ Lydia lacht ook. Het gaat niet helemaal van harte, maar ze wil niet klagend binnenkomen. ‘Ik liep te dromen,’ geeft ze toe. Voor Michel kan vragen waarover ze liep te dromen, vraagt ze: ‘Wie is er aan de beurt om te koken? Het ruikt zo lekker.’ ‘Lars,’ zegt Michel. ‘Wat maakt hij?’ vraagt Lydia. ‘Iets met kip en nacho’s, geloof ik.’
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==