11 Ondertussen houdt ze nauwlettend in de gaten of Levi zich laat zien. Op de een of andere manier is zij vaak als een van de laatsten klaar met haar rij. Soms denkt ze wel eens dat Levi haar expres meer werk laat doen, dat haar kar gewoon voller zit dan die van een ander. Levi benadrukt vaak dat ze nog veel – en dan vooral de nadruk op veel – te leren heeft. Lisanne knijpt haar ogen tot spleetjes en laat haar blik door het gangpad glijden. Snel pakt ze het volgende pak als ze wordt aangesproken door een mevrouw. ‘Ach meisje, mag ik je wat vragen?’ Lisanne aarzelt een tel. Ze veegt een lok die ontglipt is aan haar paardenstaart achter haar oor. ‘Weet jij waar ik de koffiemelkpoeder kan vinden? Ik heb nogal haast, want ik krijg bezoek en nu was de poeder helemaal geklonterd. Dat kan ik mijn gasten echt niet voorzetten.’ Lisanne grinnikt zacht. Ze ziet het al voor zich. Een kamer vol met mensen. En dan koffie met klonten. Huh, ze rilt ervan. ‘Oh ja mevrouw, ziet u daar het schap met de chocolaatjes?’ wijst Lisanne haar met een vriendelijke lach aan. ‘Daar tegenover staat de koffiemelk.’ De dame loopt naar het schap. Daar steekt ze haar duim op als ze het gevraagde vindt. Lisannes lach wordt breder. Een klant helpen doet ze honderdmaal liever dan dat suffe spiegelen. Maar ja, ze mag nog niet achter de kassa, daar is ze te jong voor. Met een zucht zakt ze weer door haar knieën op de harde vloer en gaat verder waar ze gebleven is. Ze droomt weer weg naar de zomervakantie. Vooral naar de laatste avond. Ze was uitgenodigd voor het kampvuur op de camping. Er kwam een stoere jongen het veld op lopen. Direct maakte haar hart een rare salto. Zijn dikke bos krullen omlijstten zijn diepblauwe ogen. Wow, deze jongen was het aankijken meer dan waard! Niet dat ze zich zo met vriendjes bezighield, niet zoals de meiden van haar klas, maar toch...
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==