13 die heerlijke weken aan de kust. Voor haar springt het verkeerslicht op oranje. Lisanne trapt hard door en steekt vlug over. Eigenlijk is ze ook wel nieuwsgierig naar wat het jaar haar brengen zal. Nog een rotonde en dan komt de school in zicht. Het is al druk als ze bij het fietsenhok komt. Gelukkig, rechts opzij ziet ze nog net een plekje. Vlug zet ze haar fiets op slot en zwaait haar tas op haar rug. Op naar lokaal B06, daar heeft ze straks haar eerste les, een mentorles nog wel. Het uitnodigende mailtje van haar nieuwe mentor mevrouw Bakker was helder genoeg. Vanmorgen gaan ze eerst kennismaken met elkaar. Alsof ze haar klasgenoten na al die jaren nog niet kent. En vervolgens wil haar mentor het een en ander afstemmen. Pff, denkt ze echt dat het dit jaar anders zal gaan? Ze wilde dat het zo was. Maar nee, haar klasgenoten zullen echt niet ineens veranderd zijn in een paar weken. Maar wacht, hoe zei Joshua het ook alweer, toen ze hierover klaagde? ‘Jij kunt je anders opstellen. Verander waar je invloed op hebt en accepteer de rest.’ Lisanne glimlacht, echt een wijze opmerking van Joshua. Waar haalt hij die levenswijsheid toch vandaan? Voor het lokaal staat al een groepje klasgenoten te wachten. ‘Hallo allemaal,’ begroet ze hen, opgewekter dan ze zich voelt. Er klinkt een flauw gemompel als antwoord. Mirthe en Sara kijken even op, maar gaan al snel weer verder met hun gesprek. Tim laat zijn tas met een plof op de grond zakken. Alleen Laurens beantwoordt haar groet. ‘Ha Lisanne, goede vakantie gehad?’ Lisanne slikt. Wat zouden haar klasgenoten ervan vinden als ze horen waar zij is geweest? Maar dan recht ze haar rug. ‘Jammer dat het zo kort was,’ zegt ze dan neutraal. ‘En jij?’ Laurens begint enthousiast te vertellen waar hij die zomer allemaal is geweest. De anderen hangen aan zijn lippen. Lisanne duikt steeds verder in elkaar. ‘Wow wat een vakantie zeg!’ reageert ze. Haar stem klinkt schel en gemaakt.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==