15 bloeiende witte hortensia’s. Midden in de tuin staan enkele fruitboompjes en vlinderstruiken. In de keuken schenkt ze een glas vol met ijsthee. Gulzig drinkt ze ervan. Ze kan wel blijven drinken met dit weer. Als ze terug is, vangt ze net de laatste zin van oma op: ‘Gelukkig was een operatie niet nodig.’ Terwijl Paulien weer in de tuinstoel gaat zitten, kijkt ze vragend naar oma: ‘Wie had er geen operatie nodig?’ ‘Heb je het nog niet gehoord?’ Oma’s ogen staan bezorgd. ‘Lize is gisteren gevallen met haar fiets en heeft haar pols gebroken. Ze is heel lelijk terechtgekomen op de stoeprand en ze dachten eerst aan een gecompliceerde breuk. Er zijn foto’s genomen en daaruit bleek dat ze een dubbele breuk had. Het bot zat gelukkig nog wel netjes tegen elkaar. Ze heeft nu voor zes weken haar arm in het gips.’ ‘Pff,’ blaast Paulien. ‘Wat naar voor haar. En dat net voor de vakantie. Ik zal haar straks een appje sturen.’ In gedachten ziet ze het vrolijke, lachende gezicht van haar nichtje, met wie ze maar een jaar scheelt. Echt heel vervelend voor haar. ‘Ja, het is zo’n tegenvaller,’ gaat oma verder. ‘Ze zou, net als vorig jaar, met haar vriendin naar Oostenrijk gaan. Daar zou ze vier weken vakantiewerk gaan doen in het appartementenverblijf Edelweiss. Nu kan dat niet doorgaan.’ ‘Ach ja, dat is waar,’ herinnert Paulien zich. ‘Ze was vorig jaar heel enthousiast over die werkvakantie toen ze weer terug was. Het moet daar fantastisch zijn. Dat huis staat in Karinthië, toch?’ ‘Ja.’ Oma knikt. ‘Zo sneu voor haar dat dit ongelukje gebeurde. Ze was helemaal in tranen.’ Paulien staat op. ‘Ik ga haar bellen.’ Ze loopt naar het eind van de vlonder. Daar gooit ze haar slippers uit en laat ze zich op het randje zakken. Haar voeten steekt ze in het water. Heerlijk koel is dat. Aan de overkant van de vaart lopen de koeien, die nieuwsgierig
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==