10 dat ze kinderkampen gaat leiden op de manege. Vooral na alles wat Noa daar heeft meegemaakt. Ze willen die nare tijd zoveel mogelijk vergeten, maar dat lukt helaas niet altijd. ‘Toch, Paulien?’ Paulien schrikt op uit haar gedroom. ‘Wat zei je?’ ‘Was jij even ver weg met je gedachten.’ Anne kijkt haar plagend aan. ‘We vroegen wat jij in de vakantie gaat doen.’ ‘Niks, natuurlijk.’ Paulien maakt een wuivend gebaar met haar hand. ‘Nee hoor, geintje. Ik weet het nog niet precies. Ik ga sowieso de eerste twee weken van augustus met mijn ouders, broer en zijn vriendin naar Frankrijk.’ ‘Maar dan heb je nog heel veel weken over,’ merkt Carola op. ‘Niks doen verveelt snel.’ ‘Bij mij niet.’ Paulien grinnikt om het verbouwereerde gezicht van Carola. Zij neemt altijd alles zo serieus. Snel gaat ze verder: ‘Ik zoek nog vakantiewerk, maar tot nu toe heb ik niks naar mijn zin gevonden. Als jullie iets voor me weten, houd ik me aanbevolen.’ ‘In de supermarkt hebben ze nog vakkenvullers nodig.’ Nienke hapt van haar wafel. ‘Dus daar zou je het kunnen proberen.’ ‘Niks voor mij.’ Paulien maakt een achteloos gebaar met haar hand. ‘Na een dag gaat dat werk me al vervelen. Ik wil iets wat uitdagender is.’ ‘In het verzorgingshuis hebben ze ook vakantiewerk genoeg,’ weet Anne te vertellen. ‘Kamers schoonmaken, eten opscheppen in de keuken, met de bewoners gaan wandelen, eh...’ ‘Ja, Paulien.’ Carola likt haar vingers af. ‘Dat past bij jou. Jij wilt toch de opleiding Verzorgende-IG gaan doen?’ ‘Mjah...’ Paulien heeft haar mond vol met ijs en kan niet goed antwoorden. ‘En jij kunt goed met mensen omgaan,’ valt Nienke Carola bij. ‘Ik denk dat het werk in een verzorgingshuis jou wel ligt.’ ‘Ik wil het liefst echt in de verzorging werken.’ Paulien heeft haar
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==