10 niet te zijn. Daar liggen vuurpijlen en dozen met siervuurwerk dat in de lucht wordt geschoten. Maar rechts van hem ligt het doel van zijn reis vandaag. Zwarte kokers met gekleurde opdrukken. ‘Cobra 6, Cobra 8,’ scant hij de vitrine. En helemaal bovenin ziet hij het ultieme explosief: Cobra 20. Daar komt hij voor. Hij loopt zo nonchalant mogelijk naar de balie. De verkoper is maar een paar jaar ouder dan hij, ziet hij. Dat kan in zijn voordeel zijn. De man knikt hem vriendelijk toe en stelt hem een onverstaanbare vraag. ‘English?’ vraagt de jongen. De man haalt zijn schouders op. ‘Four Cobra Twenty,’ zegt de jongen. De man haalt opnieuw zijn schouders op en schuift hem een schrijfblok en een pen toe. 4x Cobra 20, schrijft hij op. De man bekijkt hem van top tot teen. ‘Paszport,’ zegt hij dan. Daar had de jongen niet op gerekend. Hij heeft geen zin om zijn paspoort te laten zien, want hij wil geen sporen achterlaten. Hij merkt dat hij sneller gaat ademhalen. Hoe is dit mogelijk? Hij had het van tevoren zo goed uitgezocht. Niemand schreef in de blogs dat ze zich moesten legitimeren. Zou het gaan om zijn leeftijd? Mag hij als minderjarige geen vuurwerk kopen in Polen? Maar ze zijn hier toch zo soepel? Zijn plan mag nu echt niet meer mislukken. ‘No,’ zegt hij met een schorre stem. ‘No passport...’ De man haalt opnieuw zijn schouders op. Dat gebaar begint de jongen te irriteren.Waarom doet die gast zo vervelend? ‘Nie paszport, nie Cobra dwadzieścia...’ De verkoper tikt op
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==