9 ambt, werd hij vrijwel onmiddellijk daarna, in 1703, met een unanieme oproep uitgenodigd om pastoraal werk te verrichten in Brechin. Hier verwierf hij zo’n grote populariteit door zijn bekwaamheid als predikant, door de eenvoud en zuiverheid van zijn manieren en gedrag, en door zijn welwillende karakter, dat hij door de bevolking van Dundee ernstig en unaniem werd gevraagd om een vacature te vervullen die kort daarna in die stad ontstond. Hij verhuisde daarheen en bleef daar tot aan zijn dood. John Willison wordt beschreven als een voorbeeldig persoon in alle aspecten van het leven, en buitengewoon trouw en ijverig in het vervullen van de belangrijke taken van zijn heilige ambt, met name bij het bezoeken en troosten van zieken. In dit liefdadigheidswerk maakte hij geen onderscheid tussen rijk en arm, of, als hij dat al deed, dan was het ten gunste van de laatsten. Hij beperkte zijn inspanningen in dergelijke gevallen ook niet tot mensen van zijn eigen geloofsovertuiging, maar gehoorzaamde met een waarlijk christelijke vrijgevigheid aan de oproepen van iedereen die in nood verkeerde en zijn hulp zocht, ongeacht hun religieuze overtuiging. Willison, die zelf zo vaak aan ziek- en sterfbedden had gestaan, werd op het einde van zijn leven zelf ook door de Heere op een ziekbed gelegd, dat uiteindelijk zijn sterfbed zou worden. Tijdens zijn ernstige ziekte heeft hij twee ontroerende brieven geschreven aan zijn vrouw en kinderen. U treft ze achter in dit boek aan. 3 mei 1750 brak voor hem de dag aan waarvan Sálomo in Prediker 7 zegt: ‘Beter is een goede naam dan goede olie, en de dag des doods dan de dag dat iemand geboren wordt.’ In de kanttekening bij deze tekst lezen we: ‘Te weten als men godzalig sterft, want alsdan verkrijgt men het eeuwige, gelukzalige leven, in plaats van het ellendige, vergankelijke leven.’ Zo mocht Willison, op zeventigjarige E en metgezel in verdrukkingen_BW.indd 9 22-10-2025 15:30
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==