10 ven ons laatste bezoek in het ziekenhuis en wat zijn zus Lena over zijn laatste dagen gezegd heeft. Aansluitend beschrijven we de begrafenis van Butijn, gevolgd door de laatste brief van zijn zus Lena, die gericht is aan ondergetekende. Het schrijven van dit boek is een eerbetoon aan onze vriend. We laten Butijn zelf zoveel mogelijk aan het woord. Aangezien we nauw met elkaar omgingen, heb ik zoveel mogelijk de persoonlijke verhouding tussen ons beiden laten rusten vanwege de objectiviteit. Butijn was een vriend die te allen tijde liefhad. Hij was voor mij een vaderlijke vriend, die niets moest hebben van gemoedelijkheid. Hij zocht geen mensengunst en bracht zich niet in het gevlei bij predikanten. Ik hoop en wens dat we jaloers mogen zijn of worden op het leven van het oude volk, zoals dit ook in de vele brieven naar voren komt. Sint-Maartensdijk, 26 mei 2025 dr. ing. H. Koopman Johannes Butijn in 2003.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==