14 liefde zich vernederen! Vandaar het telkens terugkerende woord in de Bijbel: het kruis van Christus. In symbolische zin. Het kruis van Christus geeft de leer van het kruis weer. Het is een zegswijze die gelijkwaardig is aan de verzoening door de Zoon van God, waardoor wij, die ooit een geschil met God hadden, wij die in opstand kwamen tegen Zijn wezen, regering en waarheid, nu verzoend zijn, gebracht in een staat van verzoening met Jehovah. En zo kunnen wij die eertijds verre waren, nabij worden door het bloed van Christus. In geestelijke zin echter verstaan we onder het woord dat de gelovige zich sterk bewust wordt van de morele kracht van het kruis, zijn gemeenschap met Christus in Diens lijden. Er is zijn geloof, de nederige gestalte van de ziel; het is op de plaats waar de zegeningen van de genade hier, en de bloesem van de eerste vruchten van de heerlijkheid hierna samenkomen. De geestelijke neerslachtigheid waarmee de ziel aan deze plaats te maken krijgt, is ernstiger en wijder verbreid dan degenen die in God geloven over het algemeen vermoeden. Er is geen deel van de omtrek van de Goddelijke waarheid of van de christelijke ervaring dat zo ver van Christus als het Middelpunt is verwijderd, en waarin de gelovige zichzelf in een bepaalde periode van zijn gang in zijn niets vermoedende dwalingen weleens bevindt. De planeet die om de zon draait, de magneetnaald die naar de noordpool wijst – ze hebben geen krachtiger neiging om zich van het aantrekkingspunt af te bewegen dan de vernieuwde ziel om af te wijken naar een plaats ver bij Jezus vandaan. Nabij het kruis te zijn! Ach, het is de uitzondering, maar niet de regel. Staan bij het kruis! Het is de bevoorrechte positie van weinigen, maar niet van velen. De wereld in iemand of in allen, in haar vele vormen van kracht, het geschapene, in zijn onvermoede, maar toch indringende invloed, het ongeloof in zijn verborgen, maar toch invloedrijke
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==