13 dat Hugo zich erg belangrijk voelt maar het niet is?’ Hugo wordt rood van woede en stottert: ‘Jij lelijke, brutale dief, jij...’ Gaston kijkt niet eens op en roert rustig in de pan. Hij voegt er een handje gedroogde dille aan toe. ‘Kok, wil je een goede beurt maken? Ik heb een geweldig recept voor je. Koning Edward van Engeland heeft mij er persoonlijk voor bedankt. Je neemt vijftig eieren en haalt de dooiers eruit. Je neemt een varkensblaas en...’ De deur knalt dicht en Hugo is verdwenen. Gaston grinnikt en zegt droog: ‘Hij houdt zeker niet van eieren.’ Als het kooksel is afgekoeld, gaat Gaston naar de kamer van de baron. Hij wil de baron een beker drank geven, maar die wappert ongeduldig met zijn hand. Met gedempte stem zegt hij: ‘Gaston, ik overleef dit niet. De pestziekte woedt in mijn lichaam. Voor jou heb ik een laatste opdracht. Als je slaagt, zal koning Edward je rijk belonen. Hij zal je minstens een landgoed met een kasteel geven.’ De baron hapt naar lucht en hoest. Er verschijnt bloed op zijn lippen. ‘Je herinnert je de slag bij Crécy, twee jaar geleden? Weet je nog wat er gebeurde met de verslagen Franse ridders?’ ‘Die werden allemaal gedood.’ ‘Was dat normaal?’ ‘Nee, heer. Normaal nemen ridders elkaar gevangen en vragen losgeld aan de familie. Zo kun je verdienen aan een veldslag. Als je wint.’ ‘Juist, eigenlijk was ik het niet eens met de koning en de Zwarte Prins. Eén Franse ridder smeekte om zijn leven. Hij heette heer Enguerrand. In ruil daarvoor zou hij een groot geheim vertellen. Hij beweerde dat zijn familie wist waar de schat van de tempelridders was.’ Gaston hapt naar adem. Wilde verhalen gaan nog altijd rond over het goud van de tempelridders. De baron vervolgt: ‘Maar de Zwarte Prins trok zijn zwaard en doodde ridder Enguerrand. Ik wil dat jij zo snel mogelijk naar het kasteel van die ridder gaat. Ga onopvallend te werk, pas op voor Hugo en...’ De baron barst los in een hevige hoestbui en het duurt even voordat
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==