12 ‘Dan pas?’ zegt Karlijn. De juf legt haar vinger tegen haar mond. ‘Je hoeft niet zo hard te praten, Karlijn. Ik hoor je wel.’ Gelijk draait Karlijn haar hoofd om. Ze praatte helemaal niet hard. Het lijkt ineens donkerder geworden in de klas. Alsof het minder gezellig is. De kinderen mogen altijd nog even kletsen. In die tijd drinkt de juf rustig haar thee op. Karlijn kijkt naar de jurk van de juf. Er staan grote, felgekleurde bloemen op. Daaronder draagt ze groene laarzen met veters. De juf houdt van felle kleuren. Donkere kleuren vindt ze saai. ‘Zo, kinderen.’ De juf zet haar lege mok onder haar stoel. ‘We gaan met elkaar de dag beginnen.’ Ze pakt haar Bijbel en vouwt haar handen erop. ‘Wil er iemand eerst nog iets vertellen?’ Ze kijkt de kinderen een voor een aan. Arend steekt gelijk zijn vinger op. De juf knikt naar hem. ‘Juf, u had iets beloofd. En beloofd is beloofd.’ De juf kijkt hem vragend aan. ‘U zou vandaag uw verrassing vertellen,’ zegt Arend. ‘Dat klopt helemaal, hoor,’ zegt de juf. ‘Jelle vroeg het ook al. Maar ik vertel het pas na de pauze. We gaan eerst met elkaar de dag beginnen en dan gaan we taal doen.’ ‘Jippie,’ roept Anouk meteen. Karlijn weet allang dat ze taal gaan doen. Daar hoeft ze niet eens voor op het planbord te kijken, want taal doen ze elke maandagmorgen. Ze vindt taal moeilijk en helemaal niet leuk. Anouk wel. Zij is goed in taal, rekenen en lezen. Ze kon al lezen in groep 2 en ze heeft nu al AVI M5. Maar het Bijbelverhaal vindt Karlijn wel fijn. Want de juf kan heel mooi vertellen.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==