SCHULDIG?
Programma schoolkamp Donderdag - 08.30 uur ontbijten (+ lunchpakket klaarmaken) - 09.30 uur naar een klimbos - 12.30 uur lunchpakket opeten - 16.00 uur spel - 18.00 uur patat eten - 21.00 uur nachtspel Woensdag - 08.30 uur ontbijten (+ lunchpakket klaarmaken) - 09.30 uur op de fiets naar het Watersnoodmuseum - 12.00 uur lunchpakket opeten - 13.00 uur naar Zierikzee - 14.00 uur opdracht in Zierikzee - 17.00 uur terug naar kamphuis - 18.00 uur BBQ + drugsrunnerspel Dinsdag - 08.30 uur verzamelen - 09.00 uur vertrek per bus naar kamphuis - 10.30 uur aankomst - 12.00 uur lunchpakket opeten - 14.00 uur spel - 18.00 uur pasta eten - 21.00 uur wandeling
AFSPRAKEN: Label je bagage. Er zijn vaste momenten waarop je je telefoon mag gebruiken. Geen alcohol. Ook geen (zak)messen. We zorgen met elkaar dat iedereen het fijn heeft. Neem dinsdag een lunchpakket mee. Luister goed naar de mededelingen van de leiding. Vrijdag - 08.30 uur ontbijten - 09.30 uur inpakken + schoonmaken - 11.00 uur vertrek - 12.30 uur aankomst bij school LEIDING: Mevrouw De Visser (aardrijkskunde), mevrouw Hendriks (Nederlands), meneer Van den Berg (gym) en meneer Van Driesum (wiskunde).
HANS MIJNDERS SCHULDIG? DEN HERTOG - HOUTEN
© 2024 Den Hertog B.V., Houten ISBN 978 90 331 3264 3 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij digitaal, elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
7 Hoofdstuk 1 Maandag ‘Morgen!’ Jurre balt zijn vuisten. ‘Ik heb er zin in.’ Hij knikt naar Lenn. ‘Jij ook?’ ‘Zin? Heel veel zin bedoel je zeker?’ Lenn gaat naast Jurre op de leuning van een van de bankjes zitten die aan de rand van het plein staan. Dat hij het superspannend vindt om vier dagen op kamp te gaan, hoeft Jurre niet te weten. Dat mag niemand weten. ‘Heb jij al energydrank gekocht?’ vraagt hij stoer. ‘Dat is toch verboden?’ ‘Lekker boeiend.’ Lenn haalt onverschillig zijn schouders op. ‘Ik heb vier blikjes onder in m’n tas zitten. Om ’s nachts wakker te blijven. De rest koop ik wel als we op kamp zijn.’ Jurre kijkt hem met een bewonderende blik aan. ‘Dat zou ik niet durven.’ ‘Niks bijzonders aan.’ Jurre wenkt naar Samuel. ‘Sam, kom eens.’ Samuel komt naar Jurre en Lenn toe lopen. ‘Wat is er?’ ‘Neem jij energydrank mee op kamp?’ vraagt Jurre. Samuel schudt zijn hoofd. ‘Dat mag toch niet?’ ‘Dat zei ik ook, maar Lenn doet het toch.’ ‘Echt waar?’ ‘Tuurlijk. Moeten jullie ook doen.’ Jurre twijfelt zichtbaar. ‘Maar als ze ons met die blikjes zien?’ ‘Dan ben je stom bezig,’ vindt Lenn. ‘Je moet zorgen dat ze niks
8 ontdekken. Trouwens, met de inhoud van mijn tas hebben ze niks te maken. Die is privé.’ ‘Dat is wel zo, maar...’ Samuel schudt zijn hoofd. ‘Toch vind ik het link.’ ‘Als je het niet durft, doe je het gewoon niet.’ Lenn gaat staan en springt van het bankje. ‘We krijgen zo toch het programma te horen?’ ‘Dat zal tijd worden.’ Jurre stapt ook van het bankje af. ‘Morgen gaan we al weg.’ ‘Daar heb je gelijk in.’ Samuel knikt. ‘Ik kan me niet voorstellen dat ze het nu pas weten.’ ‘Natuurlijk niet.’ Lenn rekt zich uit. ‘Zullen we gaan?’ Hij slentert naar school. Wat moeten ze de komende dagen allemaal gaan doen? Als er maar geen klimbos bij zit, want hij heeft hoogtevrees. Ook is hij vooral benieuwd met hoeveel jongens ze op een slaapzaal liggen. Hij stoot Jurre, die naast hem loopt, aan. ‘Wij gaan op dezelfde slaapzaal, hè?’ Jurre kijkt verrast en haalt dan zijn schouders op. ‘Mij best.’ ‘Ik kom ook bij jullie.’ Samuel duwt Jurre een beetje opzij, zodat hij tussen hen in kan lopen. ‘Logisch,’ vindt Jurre. ‘Net als in groep 8 en tijdens het kamp van de kerk.’ ‘Dat bedoel ik.’ Samuel geeft Jurre een klap op zijn schouder. ‘Wij zijn vrienden vanaf de kleuterschool.’ Hij stoot Lenn aan. ‘En jij mag bij ons horen.’ Lenn glimlacht even. Jammer dat er van zijn oude klas niet één jongen is meegegaan naar het Groen College. Alleen Yara. Maar misschien is het juist goed dat verder niemand hem kent. Dan weten ze ook niet dat het tijdens het kamp van groep 8 helemaal fout is gegaan. ‘Vanmiddag ga ik nog een
9 voorraad chips en drop kopen. Gaan jullie mee?’ ‘Jurre en ik hebben dat zaterdag al gedaan,’ zegt Samuel. ‘Ja, we hebben echt veel.’ Jurre knikt. ‘Drie zakken chips, twee zakken gemengde drop, een zak lolly’s, kauwgom...’ Lenn kijkt verbaasd naar Jurre. ‘Ben je bang dat we geen eten krijgen?’ Jurre schiet in de lach. ‘We zullen wel eten krijgen, maar of het ook te eten is, vraag ik me af.’ ‘Zoals tijdens het kamp van groep 8, weet je nog?’ Samuel steekt zijn tong uit. ‘Die macaroni was zo ongelooflijk vies. Zelfs de leraren gaven dat toe. Ze hebben toen patat laten komen.’ Lenn stapt de school in. ‘Waar moeten we zijn?’ ‘Wacht even.’ Jurre pakt zijn telefoon uit zijn zak en zoekt. ‘Het aardrijkskundelokaal.’ ‘Zo, jongelui.’ Mevrouw Hendriks, lerares Nederlands, kijkt de klas rond. ‘Welkom allemaal. Zoals jullie weten, gaan we morgen voor vier dagen naar kamphuis NATUURlijk in de buurt van Zierikzee. Er gaan vier leraren mee. Mevrouw De Visser van aardrijkskunde, meneer Van den Berg van gym, meneer Van Driesum van wiskunde en ikzelf. Wij hebben er in ieder geval heel veel zin in. Jullie hopelijk ook. Het is onze ervaring dat op kamp gaan aan het begin van het schooljaar best wennen kan zijn, maar dat het voor de rest van het jaar alleen maar fijn is. Tijdens een kamp leer je elkaar als leerlingen goed kennen, je leert ons kennen en, ook niet onbelangrijk, wij leren jullie kennen.’ Ze glimlacht even en pakt een blaadje van het bureau. ‘Eindelijk mag het programma bekend worden. Eindelijk, eindelijk, eindelijk.’
10 Lenn slikt een paar keer, maar raakt het droge gevoel niet kwijt. Zijn maag trekt af en toe samen. ‘Het is eigenlijk niet gebruikelijk om een programma zo lang geheim te houden,’ gaat mevrouw Hendriks verder. ‘Toch doen we dat expres. Waarom? Omdat wij dan tot het laatste moment programmaonderdelen kunnen veranderen.’ Ze klikt het digibord aan. ‘Maar nu zal ik jullie niet langer in spanning laten. Het programma wordt straks online gezet, maar hier kunnen jullie het alvast bekijken.’ Het blijft even heel stil. Iedereen laat zijn blik over het programma gaan. Lenn bijt op zijn nagels, terwijl hij leest wat er de komende dagen allemaal gaat gebeuren: een spel, een opdracht in Zierikzee, een bezoek aan het Watersnoodmuseum, een barbecue... Nee! Geschrokken slaat hij een hand voor zijn mond. ‘Wat is er?’ Jurre, die naast hem zit, kijkt hem verbaasd aan. ‘Niet goed?’ ‘Ja-a, juist wel.’ ‘Maar je reageerde zo vreemd.’ ‘Nee hoor. Ik vind het juist superleuk.’ Dat ze op donderdag naar een klimbos gaan, zorgt ervoor dat hij nu al zweethanden krijgt. ‘Alleen...’ Lenn laat zijn blik nog even over het programma gaan. ‘Die fietstocht hoeft voor mij niet. Het waait in Zeeland altijd en je hebt nooit wind mee.’ Jurre haalt met een onverschillig gezicht zijn schouders op, pakt zijn telefoon en neemt een foto van het programma. ‘Ik heb het meeste zin in het drugsrunnerspel en het klimbos.’ Hij steekt zijn vinger op. ‘Mevrouw.’ ‘Jurre, wat wil je weten?’
11 ‘Ik ben vorig jaar in een klimbos geweest, maar dat stelde niet veel voor. We gaan nu toch wel...?’ Mevrouw Hendriks steekt een hand op. ‘Maak je maar geen zorgen. Dit is een klimbos waar ik heel wat meiden én jongens heb horen gillen van angst. Tevreden?’ Lenn doet zijn best om rustig te blijven ademhalen. ‘Wat zie jij wit?’ Jurre kijkt hem plagend aan. ‘Vind je een klimbos niet leuk?’ ‘Juist wel.’ Lenn praat hard. ‘Het kan mij niet hoog genoeg zijn. Mevrouw, moeten we ook van boom naar boom slingeren?’ Mevrouw Hendriks knikt. ‘Op heel grote hoogte.’ ‘Dat is echt leuk!’ zegt hij zo enthousiast mogelijk. Hij ziet dat Emily en Yara, die voor hem zitten, met een bang gezicht naar elkaar kijken. ‘... echt niet,’ hoort hij Emily zeggen. ‘Durven jullie niet?’ Hij kijkt de meiden met een spottende blik aan en wrijft in zijn handen. ‘Ik zorg wel dat ik m’n telefoon bij me heb. Dat gegil van jullie wil ik graag opnemen.’ ‘Als ik nog even jullie aandacht mag...’ Mevrouw Hendriks wacht even tot het stil is. ‘Twee afspraken wil ik nu alvast noemen. Nummer één: we nemen geen zakmes of ander scherp voorwerp mee. Als we je daarmee zien, heb je een groot probleem.’ ‘Wat is dat probleem?’ wil Sinan weten. ‘Je ouders kunnen je komen ophalen en je kunt op zoek naar een nieuwe school.’ ‘Dat is een pittige straf,’ vindt Jurre. ‘Maar ook logisch.’ ‘Dan nummer twee,’ gaat mevrouw Hendriks verder. ‘Ik wil het even speciaal over jullie telefoon hebben.’ ‘Die mogen we toch wel meenemen?’ roept Sinan.
12 Gelijk bemoeit iedereen zich ermee. Mevrouw Hendriks laat het even gaan en klapt dan in haar handen. ‘De telefoon mag mee op kamp, maar tijdens een paar spellen moet die worden ingeleverd. En...’ Ze knikt. ‘Voor het slapengaan levert iedereen de telefoon ook bij ons in.’ ‘Belachelijk,’ vindt Sinan. ‘Dat doen jullie toch ook niet? Waarom wij dan wel?’ Mevrouw Hendriks kijkt hem met een geërgerde blik aan, maar gaat dan verder met haar verhaal: ‘Het kamp wordt een succes als we allemaal...’ Lenn zakt onderuit. Had hij maar een smoes om morgen niet mee te hoeven. Zal hij morgenochtend doen alsof hij griep heeft? Lusteloos uit zijn ogen kijken, zijn wangen net zolang bewerken tot ze rood zien... Zijn vader trapt daar nog wel in, maar zijn moeder heeft hem gelijk door. ‘... slaapzalen.’ Lenn schiet overeind. Dit mag hij niet missen. ‘Er zijn allemaal slaapzalen voor vier personen,’ vertelt mevrouw Hendriks. ‘We geven jullie de kans om zelf groepjes te maken. Lukt dat niet, dan regelen wij het.’ Gelijk gaat de blik van Lenn naar Jurre en Samuel. Hij ziet dat die naar elkaar knikken. ‘Wij?’ Er wordt op zijn rug getikt. Lenn draait zich om. Nee hè! Leuk dat iemand hem vraagt, maar niet Ralph. Ralph is vreemd, dat vindt bijna de hele klas. Meestal zit hij in de pauzes alleen, onafscheidelijk met zijn telefoon. Hij praat alsof hij in vwo-6 zit in plaats van in de eerste klas van het vmbo. Lenn kan zich nog herinneren dat alle leerlingen in de eerste week verbaasd naar Ralph hadden
13 gekeken als die iets vertelde of vroeg. Ook durft Ralph alles. Toen hij aan het begin van een wiskundeles nog met zijn telefoon zat, was meneer Van Driesum naar hem toe gelopen en had de telefoon uit Ralphs handen gepakt. Ralph had verontwaardigd gekeken en gezegd: ‘Dat mag u niet doen. U schendt de privacyregels.’ Meneer Van Driesum was zo verbaasd geweest, dat hij de telefoon op de tafel van Ralph had teruggelegd en verder was gegaan met zijn les. ‘Wat is er?’ vraagt Lenn. Intussen probeert hij een smoes te bedenken op de vraag die hij toch al weet. ‘Zullen wij op een slaapzaal gaan?’ ‘Eh... Ik ga al met Jurre en Samuel.’ Hopelijk houden die zich aan de afspraak die ze net hebben gemaakt. ‘Dat komt dan goed uit, dat is samen vier.’ Hoe komt hij nou weer van die gozer af? Lenn ziet dat Jurre naar Samuel is gelopen, die voor in de klas zit. ‘Jurre... Samuel...’ Jurre kijkt vragend om. ‘Ik ga bij jullie, hè?’ ‘En ik,’ zegt Ralph gelijk. De manier waarop Jurre naar Ralph kijkt, zegt genoeg. Dan buigt hij zich naar Samuel en zegt iets, waarna Samuel ook omkijkt. Lenn krijgt het warm. Jurre en Samuel willen Ralph niet op de kamer, of... ‘Oké, wij vieren,’ besluit Jurre. Samuel knikt instemmend. Lenn laat zijn ingehouden adem langzaam weglopen. Hij moet ervoor zorgen dat hij niet vier dagen met Ralph zit opgescheept.
14 De meiden vinden hem vreemd, maar ook zielig. De jongens vinden hem vooral vreemd. ‘Als er verder geen vragen zijn, ga ik met jullie eindigen,’ zegt mevrouw Hendriks. ‘En vergeet vanavond niet om vroeg naar bed te gaan.’ ‘Jammer dat Ralph ook bij ons op de kamer ligt,’ zegt Lenn, als hij met Jurre en Samuel naar buiten loopt. ‘Ik moest ook even slikken,’ geeft Samuel toe. ‘Zoals hij praat en doet...’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Echt heel bijzonder.’ Jurre haalt zijn schouders op. ‘Als hij niet normaal doet, pesten we hem gewoon weg.’ Lenn knikt. ‘Goed plan.’
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==