10 Lenn slikt een paar keer, maar raakt het droge gevoel niet kwijt. Zijn maag trekt af en toe samen. ‘Het is eigenlijk niet gebruikelijk om een programma zo lang geheim te houden,’ gaat mevrouw Hendriks verder. ‘Toch doen we dat expres. Waarom? Omdat wij dan tot het laatste moment programmaonderdelen kunnen veranderen.’ Ze klikt het digibord aan. ‘Maar nu zal ik jullie niet langer in spanning laten. Het programma wordt straks online gezet, maar hier kunnen jullie het alvast bekijken.’ Het blijft even heel stil. Iedereen laat zijn blik over het programma gaan. Lenn bijt op zijn nagels, terwijl hij leest wat er de komende dagen allemaal gaat gebeuren: een spel, een opdracht in Zierikzee, een bezoek aan het Watersnoodmuseum, een barbecue... Nee! Geschrokken slaat hij een hand voor zijn mond. ‘Wat is er?’ Jurre, die naast hem zit, kijkt hem verbaasd aan. ‘Niet goed?’ ‘Ja-a, juist wel.’ ‘Maar je reageerde zo vreemd.’ ‘Nee hoor. Ik vind het juist superleuk.’ Dat ze op donderdag naar een klimbos gaan, zorgt ervoor dat hij nu al zweethanden krijgt. ‘Alleen...’ Lenn laat zijn blik nog even over het programma gaan. ‘Die fietstocht hoeft voor mij niet. Het waait in Zeeland altijd en je hebt nooit wind mee.’ Jurre haalt met een onverschillig gezicht zijn schouders op, pakt zijn telefoon en neemt een foto van het programma. ‘Ik heb het meeste zin in het drugsrunnerspel en het klimbos.’ Hij steekt zijn vinger op. ‘Mevrouw.’ ‘Jurre, wat wil je weten?’
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==