12 vaker willen zien. Nog steeds appen en bellen ze bijna dagelijks. Af en toe logeren ze bij elkaar. Maar terug naar Den Haag? ‘Nee, dat hoeft niet meer,’ zegt ze hardop, als ze merkt dat Sikkema haar blijkbaar iets heeft gevraagd. Haar wangen kleuren rood als de klas zachtjes begint te grinniken. De mond van Sikkema vormt een rechte streep voor hij sarcastisch opmerkt dat ze het in nog geen jaren voor het zeggen heeft. Zonder verder iets te zeggen, steekt hij haar een stapel blaadjes toe die ze vermoedelijk moet uitdelen. Als ze het stapeltje blaadjes aanpakt, ziet ze een klein vonkje in de ogen van haar leraar. Hij ziet er dus ook wel de humor van in. Het is haar alleen een raadsel waarom hij dat blijkbaar beslist niet wil laten merken. Volgens Sjoerd en Dennis van de manege heeft Sikkema genoeg meegemaakt, maar ze hebben natuurlijk niet verteld wat dat was. Vlug deelt Tamar de blaadjes uit. Het blijkt een overzicht te zijn van de mentorlessen dit jaar. Tijdens sommige lessen wordt tijd besteed aan dingen als studiemethodes, tijdens andere mentorlessen zijn er afzonderlijke gesprekken ingepland. Wel handig, denkt Tamar, maar de meeste klasgenoten vinden het overdreven. Hij kan het ook een week van tevoren online in Magister zetten. In de pauze ziet Tamar Lydia lopen. Ze tikt haar zus op haar schouder. ‘Ik ga vanmiddag naar Pinto. Bertine is nog niet terug van vakantie. Ze hebben vertraging met hun vlucht vanaf Bali. Moet jij vanmiddag ook naar de manege?’ Lydia schudt haar hoofd. ‘Nee, maar als je niet te laat gaat, kan ik wel mee. Ik moet vanavond werken bij de COOP.’ ‘Ik dacht dat je dat had opgezegd?’ zegt Tamar verbaasd. ‘Dat heb ik ook. We maken allebei tenslotte meer dan genoeg uren op de manege. Ik hoef gelukkig alleen deze week nog maar bij de COOP te werken.’
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==