9 Frans zelfs. ‘Monsieur! Ik verkoop wat hier vroeger stond. Kijk, dit is de Bastille in het klein.’ Luc pakt het rechthoekige stuk steen dat door zijn vader is bewerkt. ‘Zo zag de Bastille eruit,’ vertelt hij. ‘Gemaakt door mijn vader.’ De man strijkt met zijn wijsvinger over de hoofdtoren van de Bastille. Zijn ogen schieten even langs Luc, alsof hij liever ergens anders zou zijn. Hij heeft geen zin om iets te kopen, beseft Luc. Blijven praten en aandringen! ‘Monsieur, negen jaar geleden viel het volk van Parijs de echte Bastille aan. Die stond hier achter mij. Het was de gevangenis waarin de vijanden van de koning zaten. Daarom werd de Bastille aangevallen. Het volk greep de macht en de nieuwe regering liet de Bastille afbreken. Steen voor steen. Mijn vader was een van die slopers. Helaas, een stuk muur stortte in en verbrijzelde zijn rechteronderbeen en de linkervoet.’ Luc zwijgt even. Het is een verkooppraatje, maar tegelijk is het echt waar. ‘Een chirurgijn moest het rechterbeen amputeren, en het andere been is ook niet veel meer waard. Mijn vader liet de moed niet zakken. In het begin kwamen er vrienden op bezoek. Zij hadden ook meegewerkt aan de sloop van de Bastille. Weet u wat mijn vader deed?’ De ogen van de man dwalen niet meer weg. Vol belangstelling luistert hij. ‘Mijn vader vroeg aan al zijn vrienden of ze hem wat stenen van de Bastille wilden brengen. Dat deden ze en van elke steen hakt mijn vader een kleine Bastille uit. U ziet het, ongeveer zo groot als een flinke schoen. Daar is veel vraag naar en ik verkoop ze.’ Het lukt, hij voelt het. Hij weet het zeker. ‘Ik dacht dat er een nieuwe brug gebouwd is van de stenen van de Bastille? Een brug over de Seine?’ ‘Dat ook,’ knikt Luc. ‘Maar ik denk dat ze wel een paar stenen tekortkwamen. Die heeft mijn vader.’ De man schiet in de lach en vraagt wat zo’n miniatuur-Bastille kost.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==