- 17 - te vergeten, soms drijven Max’ felle woorden weer naar boven die hij op het feest van Ruth sprak. Zij, een dramaqueen? Echt niet. Haar vingers trillen ineens. Nee, daar wil ze niet meer aan denken. Gelukkig is het met Annefloor weer helemaal goedgekomen. Annefloor is een vriendin uit duizenden! Ellen wordt er blij van. Neem nou vanavond: ze gaat erheen om een papier te halen en komt terug met een spannend boek. Gewoon, omdat ze een baaldag had. Ellen springt overeind en doet een klein lampje aan. Je moet er echt Annefloor voor heten om een boek uit te lenen terwijl je het zelf nog niet eens gelezen hebt. Met de glimlach nog op haar lippen pakt Ellen het boek en bladert er wat in. Nieuwsgierig laat ze zich achterover in de kussens vallen. Binnen een paar minuten neemt het verhaal haar mee naar een wereld vol spanning en drama. Ver weg van school en van toetsen die gemaakt moeten worden. Pas als ze iemand de trap op hoort lopen en er een schaduw over haar boek heen valt, kijkt Ellen op. ‘Ellen?’ hoort ze moeder verbaasd vragen. Ellen mompelt iets. ‘Ik zag een lampje branden,’ praat moeder snel verder. ‘Vergeten,’ zegt Ellen en ze probeert het boek onder haar kussen te schuiven. ‘Mij houd je niet voor de gek,’ zegt moeder. ‘Dat je graag leest, is helemaal prima. Maar morgen zit je weer te slapen aan het ontbijt. En wanneer jij je huiswerk maakt, is me ook een raadsel.’ Met een vlugge beweging komt Ellen overeind. Haar dekbed glijdt op de grond. ‘Wat weet u daar nou van? U bent er toch nooit!’ ‘Sst,’ beduidt haar moeder. ‘Straks maak je Bas nog wakker!’ ‘Kan me niks schelen,’ roept Ellen ineens klaarwakker. ‘Ik ben er helemaal klaar mee!’ ‘Ellen, wat is er met jou aan de hand? Heb je soms last van stress?’ Ellen knijpt haar lippen stijf op elkaar. Stress? Zij last van stress? Die is goed. Moet je horen wie het zegt. ‘Welterusten meisje,’ zegt moeder ten slotte en ze draait zich om.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==