- 18 - ‘Welterusten,’ mompelt Ellen als moeder de trap af loopt. Even later hoort Ellen haar zacht met vader praten. Jaja. Dat gaat vast over haar. Ellen doet het lampje uit en schuift weer onder de dekens. Ze kan net zo goed gaan slapen, ze is nu toch uit het verhaal. Jammer, dan weet ze nog niet hoe het boek afloopt. Maar de slaap wil niet komen. Steeds groter worden de piekergedachten. Waarom moet er toch zoveel? Ellen, je moet wel je best doen, hoort ze vader zeggen. Ellen, vanmiddag is het jouw beurt om op Bas te passen. Niet vergeten! Dat is moeders stem. Ellen toch, heb je weer geen huiswerk gemaakt? Nou vooruit, deze keer strijk ik over mijn hart, maar de volgende keer kom je de les niet in. Ellen krijgt het er warm van. Met haar voet duwt ze het dekbed opzij en haar blote tenen bungelen over de rand van haar bed. Haar hart begint te bonken als de opdracht van Nederlands weer tevoorschijn springt in haar gedachten. Hopeloos. Ze is niet slim genoeg. Er is niks aan te doen. Het heeft geen zin om het te proberen. Dat is jammer van haar tijd!
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==