12 Noa en Paulien pakken ook een schrift en dan leggen ze de handschriften naast elkaar. ‘Dat is wel duidelijk,’ zegt Anne dan. ‘Dat van jou en Paulien lijkt het meest op elkaar. Ik schrijf best wel schuin, terwijl jullie veel rechter en netter schrijven.’ Paulien stopt haar schrift weer terug in de tas. ‘Dat is dan duidelijk. Ik ga jou helpen met het strafwerk schrijven, Noa. We doen ieder de helft.’ Noa voelt haar sombere stemming als sneeuw voor de zon verdwijnen. ‘Dat zou super zijn. Het is anders zonde van mijn weekend. En ik vind geschiedenis helemaal niet belangrijk. Je doet er later niets meer mee.’ ‘Dat ligt eraan. Als je geschiedenisleraar wilt worden, is het wel heel belangrijk dat je goede cijfers haalt,’ meent Anne. Noa schudt haar hoofd. ‘Mij niet gezien. Iets met dieren, dat vind ik veel leuker.’ ‘Dat snap ik,’ lacht Paulien. ‘Je bent niet voor niets iedere week in manege De Hoefslag.’ Noa glimlacht. ‘Dat klopt. Het is superleuk om een verzorgpony te hebben. Indy is een schat. En weet je wat zo leuk is? Melody krijgt binnenkort een veulen. Zij is de merrie van Brenda en Robin, de managers van de manege.’ ‘Ah, wat leuk!’ ‘Wat schattig! ‘Ja, ik ben echt heel benieuwd.’ Noa kijkt dromerig voor zich uit. ‘Ik laat het jullie weten als het veulen geboren is.’ ‘Gaaf!’ Paulien is helemaal enthousiast. ‘Dan kom ik kijken. Jij ook, Anne?’ ‘Natuurlijk!’ ‘Als ik die verhalen van jou hoor, lijkt het mij ook leuk om een
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==