Een nieuw begin voor Noa

9 Ja, waarom doet ze dat dan niet? Die vraag blijft in haar hoofd hangen als ze even later naar de fietsenstalling loopt om haar fiets te pakken. Vijf keer de les overschrijven... Van Oosten denkt dat het hier nog steeds de basisschool is! Bovendien is het zijn eigen schuld. Had hij haar maar niet de klas uit moeten sturen, dan had ze de les niet gemist. Van Oosten is een man die niet zomaar loslaat als hij zich ergens in vastgebeten heeft. En vandaag is zij degene waar hij zijn tanden in heeft gezet. En dat voor de zoveelste keer. Belachelijk dat ze na het laatste lesuur nog bij hem moest komen. Hij wilde haar nog even duidelijk maken dat haar gedrag hem niet aanstond in de klas. Het leek wel alsof hij er plezier in had om haar strafwerk te geven. Echt niet normaal! Hij deed alsof ze niet ouder was dan twaalf jaar. Boos haalt ze haar fiets van het slot. De anderen zijn al lang naar huis gegaan. Logisch, Van Oosten hield haar expres lang in het lokaal. Daar konden haar vriendinnen natuurlijk niet op wachten. Nijdig bonkt ze even later met haar fiets het trottoir af. Nu moet ze het hele eind alleen naar huis fietsen. Zo ongezellig! Gelukkig schijnt de zon. Daar wordt ze weer een beetje blij van. ‘Hé Noa!’ Noa is verrast als ze Paulien en Anne ziet staan. ‘Hai! Wat tof dat jullie op mij hebben gewacht.’ Anne zet haar voet op de trapper. ‘Van Oosten moest jou wel hebben, zeg! We waren juist van plan om toch maar naar huis te gaan, toen we jou opeens aan zagen komen.’ ‘Jullie zijn top!’ Noa steekt haar duim op. ‘Ik baalde er al van dat ik alleen naar huis moest.’ Anne lacht. ‘Niet dus. Wat moest Van Oosten nu nog van je?’

RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==