verhaal Rien Knook

Tijd tikt terug Niemand is echt enthousiast. Hij heeft wel twintig vrienden en vriendinnen gevraagd. Maar nu de datum dichterbij komt, zegt de een na de ander af. Ze hebben allemaal een andere smoes. Twee zijn er overgebleven: Josh met zijn altijd grote mond. Hij weet alles beter en kan alles beter. Als hij naar buiten gaat, neemt hij altijd een schep en een metaaldetector mee. Zijn hele schuur ligt vol met de kostbaarste schatten. Met hem kun je ook de vreemdste avonturen beleven. En dan ook nog: Liza, de stilste van de hele klas. Kijkt je even met een leuke grijns aan en daarna kijkt ze vlug naar een ander. Ze is ook superlenig, maakt een dubbele salto op de trampo. Ze zegt nooit veel, maar weet vaak onverwachte oplossingen op rare vragen. 24 oktober 2020, die datum staat al een paar maanden met rode kringen omcirkeld op de kalender. Dit moet echt een superdag worden. Iedereen zal het geweldig vinden wat ze gaan doen. In de klas moeten ze er nog weken over praten. Maar ja, hier fietsen ze nu met z’n drieën. ‘Is het nog ver?’ schreeuwt Josh tegen de wind in naar Luuk. ‘Nog een paar kilometer. We moeten bij de dijk zijn.’ ‘Hoe weet je dat?’ ‘Staat in de instructies.’ ‘Welke instructie?’ ‘Nou, voor deze dag.’ ‘Van wie zijn die instructies?’ ‘Dat is geheim.’ ‘ Instructie 1 is: Ga naar Fort de Ruyter. Zoek daar instructie 2. ‘Gaan we alleen van die stoere jongensdingen doen of ook meidendingen?’ vraagt Liza. ‘Hoe kan ik dat weten. Dat is toch ook geheim’, zegt Luuk. Fort de Ruyter 1,5 kilometer staat er op een bordje. ‘Ik ben er het eerste’, roept Josh en hij scheurt ervandoor. Zijn gereedschap rammelt op zijn bagagedrager. Als Luuk en Liza bij het fort komen, is hij al druk bezig: hij zal instructie 2 vinden. Met zijn detector beweegt hij voorzichtig laag bij de grond heen en weer. Luuk en Liza lopen een paar keer om het fort heen en kruipen in een donker gat. Dat was vroeger de ingang. ‘Hebben jullie al wat gevonden?’ ‘Nee, niks!’ ‘Ik heb geen zin hier uren te gaan lopen zoeken naar een of andere domme opdracht.’ Precies naast het fort zit een oude man in het grijze niets te staren. ‘Die weet er natuurlijk meer van’, zegt Josh. ‘Meneer, weet u waar onze volgende opdracht ligt?’ De oude man