5 Thea Zoeteman Joliens opdracht d DEN HERTOG - HOUTEN
6 © 2022 Den Hertog B.V., Houten ISBN 978 90 331 3172 1 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij digitaal, elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
7 Hoofdstuk 1 ‘Hé luilak, de vakantie is allang voorbij, hoor!’ Plagend geeft Mirella een zet tegen de hangmat waarin Jolien ligt. ‘Twee weken zelfs al.’ Jolien maakt een afwerend gebaar en kreunt: ‘Praat me er niet van. Ik droom nog na van de vakantie in de Eifel bij oom Freek en tante Maaike.’ Ze kijkt naar Mirella die bij haar hangmat staat. Met twee handen duwt die opnieuw tegen de hangmat, zodat deze nog harder schommelt. ‘Niet zo hard!’ gilt Jolien. ‘Straks lig ik in het gras te spartelen.’ Mirella giechelt. ‘Als een vis op het droge. Het zal wel meevallen met jou.’ Ze doet opnieuw een stap naar de hangmat. ‘Mirella!’ Joliens stem klinkt dreigend. ‘De tijd om over vakantie te dromen is allang voorbij. Het duurt nog een heel jaar voordat het zover is. Hoor je het? Een heel jaar.’ Mirella rolt met haar ogen. Jolien gooit met een zucht haar benen over de rand van de hangmat. ‘Je bent echt hopeloos, Mirella!’ ‘Je zult met je hoofd uit de wolken moeten komen,’ reageert Mirella nuchter. ‘Volgens mij zit je nog steeds met je gedachten op de rand van het beekje bij oom Freek en tante Maaike achter het huis. Je voeten in het bruisende water. In de verte het geruis van de waterval. Bergen om je heen en koeien met bellen...’ Jolien springt van de hangmat, zodat hij vervaarlijk heen en weer schommelt. ‘Jij bent er een ster in om iemand depressief te maken. Ik wil terug. Hè
8 ja, Mirella, is het geen goed idee om de school te laten zitten en weer op de trein te stappen linea recta naar het vakantiepark in de Eifel?’ ‘Mijn idee,’ zucht Mirella. ‘En dan gearmd door het park lopen met Koos Konijn.’ Jolien schiet in de lach. ‘Nee, dat mag alleenThirza. Koos Konijn hoort helemaal bij haar.’ Mirella kijkt met glinsterende ogen voor zich uit. ‘Het grappigste vond ik nog wel dat Thirza er geen idee van had dat Edward in dat konijn verstopt zat.’ ‘Ik ben gewoon een beetje jaloers op haar, weet je dat?’ Jolien laat zich opnieuw in de hangmat zakken en staart voor zich uit. ‘Ze heeft een oom en tante die een vakantiepark in de Eifel hebben. Ze mag er iedere vakantie naartoe, als ze dat zou willen. En daar ontmoet ze ook nog haar lover, verstopt in een konijnenpak.’ Ze schieten allebei in de lach. Jolien vindt het heerlijk om al die herinneringen aan de vakantie op te halen. Een top vakantie die ze nog maar kort geleden achter de rug hebben. Ze heeft nu al heimwee. ‘We zullen Thirza wel een beetje gaan missen, denk ik.’ Mirella kijkt peinzend voor zich uit. ‘Nu ze Edward heeft, zal ze meer tijd met hem doorbrengen dan met ons. Toch wel een beetje jammer.’ ‘Misschien valt het mee.’ Jolien haalt haar schouders op. ‘Ik denk dat ze ons als vriendinnen niet kan missen. En we blijven elkaar toch zien?’ ‘Ja, maar niet meer in de klas.’ Mirella trekt een spijtig gezicht. ‘Ik baal dat we in verschillende klassen zitten. Niks aan.’ Jolien haalt haar schouders op. ‘Dan hadden we dezelfde opleiding moeten kiezen.’ ‘Nou, nee...’ Mirella trekt haar neus op. ‘Kraamverzorgster worden is niets voor mij. En doktersassistente ook niet. Ik heb altijd al iets met kinderen gewild. Voorlopig ga ik leren voor onderwijsassistente en als ik daar mijn papiertje voor heb, ga ik verder met de pabo.’ Ze kijkt dromerig voor zich uit.
9 ‘Dan heb je nog heel wat jaren op school voor de boeg.’ Mirella haalt onverschillig haar schouders op. ‘Dat vind ik niet erg. Er zullen ook stageperiodes tussen zitten. Dus het is heel afwisselend. Ik heb er superveel zin in, Jolien.’ Jolien lacht. ‘Ik ook. Ik ben in ieder geval blij dat we op dezelfde school zitten. In de pauzes kunnen we met elkaar blijven chillen.’ ‘Zo is dat.’ Mirella is in het gras neergezakt. ‘En er zitten bij mij leuke meiden in de klas. En leuke jongens.’ ‘Jongens als onderwijsassistenten?’ ‘Ja, waarom niet? Je hebt toch ook leraren?’ Mirella kijkt Jolien verbaasd aan. ‘Er zijn erbij die dit als een tussenopleiding doen om daarna naar de pabo te gaan. Net als ik.’ ‘Ja, logisch natuurlijk.’ Jolien kijkt tussen het gebladerte boven haar hoofd naar de stukjes blauwe lucht die daartussen tevoorschijn komen. ‘Zitten er leuke jongens in jouw klas?’ ‘Superleuke jongens,’ bevestigt Mirella met een lach. ‘En één is er echt heel leuk.’ Jolien schiet overeind zodat de hangmat heen en weer slingert. Snel grijpt ze de zijkanten vast. ‘Ha, ik ruik romantiek. Hoe heet hij?’ Mirella kijkt haar vanaf het gras spottend aan. ‘Als ik één jongen heel leuk vind, betekent het niet dat ik gelijk verkering heb.’ ‘Wat niet is kan komen.’ Jolien laat zich weer terug zakken. ‘Poeh zeg... dan blijf ik alleen over.’ Mirella schiet in de lach. ‘Nu doe je wel heel dramatisch. Misschien ben jíj de volgende wel en blijf ik nog lang alleen.’ Jolien kijkt haar vriendin met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Onzin. Ik ben er nog helemaal niet naar op zoek.’ ‘Dat was Thirza ook niet,’ grinnikt Mirella. ‘Jij ook niet.’ ‘Jolien!’ Jolien giechelt. ‘Tja, had je maar niet over die leuke jongen moeten beginnen. Je vertelt het me direct, hè?’
10 ‘Wat bedoel je?’ ‘Als je verkering met hem hebt.’ ‘Jolien, je bent hopeloos. Er is niets aan het handje. Ik vind hem alleen maar leuk, verder niet.’ ‘We zullen zien.’ Jolien haalt haar schouders op. ‘Ik houd me voorlopig bezig met mijn opleiding. Hoewel ik nu toch twijfel aan mijn keuze.’ ‘Waarom?’ Vanuit het gras kijkt Mirella haar vragend aan. Jolien zucht diep. ‘Omdat ik de smaak te pakken heb gekregen op het vakantiepark van oom Freek en tante Maaike. Recreatie en toerisme lijkt me nu geweldig.’ ‘Dan had je niet naar het Hoornbeeck College moeten gaan. Nu ben je al met je opleiding begonnen.’ ‘Maar de kraamverzorging vind ik ook leuk.’ ‘Jij lijdt aan keuzestress,’ vindt Mirella. ‘Maar wat houdt je tegen om na een jaar te stoppen en alsnog te switchen?’ Jolien geeft geen antwoord, maar kijkt in gedachten naar het bladerdak boven haar. Nee, ze gaat toch voor de opleiding waar ze nu aan begonnen is. Ze vindt het echt superleuk om in de kraamverzorging te werken. ‘Als ik zin heb om oom Freek en tante Maaike te helpen, dan kan ik er altijd in mijn vakanties naartoe,’ zegt ze dan. ‘Dat lijkt me een goed plan!’ Mirella springt overeind. ‘En dan ga ik met je mee!’ Wat later zitten ze samen achter in de tuin, op het terras van het tuinhuis dat door de vader van Mirella enkele jaren geleden is gebouwd. Het wordt kortweg ‘De Kletskeet’ genoemd. Jesse, de broer van Mirella, had het verzonnen en Mirella vond het een geniale vondst. Jolien grinnikt als ze denkt aan het enthousiasme van Mirella en Jesse waarmee ze samen de letters op een plank hadden geschilderd. ‘Wat lach je?’ Mirella kijkt haar nieuwsgierig aan.
11 Jolien wijst naar het naambord boven de deur. ‘Weet je nog hoe jij en Jesse samen de naam op die plank schilderden en hoe Jesse het boven de deur vast timmerde?’ Mirella giechelt nu ook. ‘Ja, jij en Thirza stonden er natuurlijk met jullie neuzen bovenop. Snap ik, want ik had er ook niets van willen missen. Vooral niet toen Jesse met die hamer op zijn vingers sloeg. Weet je nog? De spijker was krom en zijn vinger was blauw. Wat een brul gaf hij toen.’ ‘En wat was hij kwaad dat wij zo moesten lachen.’ Jolien kijkt een tikkeltje beschaamd voor zich uit. ‘Begrijpelijk, want hij had echt veel pijn.’ ‘Maar het naambordje hing wat later toch op en het hangt er nog steeds.’ ‘Een beetje scheef, maar dat heeft juist wat,’ vindt Jolien. Likkend aan een ijsje kijkt Jolien even later peinzend de grote tuin in. Heerlijk deze vrije zaterdag en het is hier nu lekker rustig in de grote tuin van Mirella’s ouders. ‘Waar is iedereen eigenlijk?’ vraagt ze. ‘Mijn ouders zijn met de kleintjes naar mijn opa en oma,’ vertelt Mirella. ‘Jesse en Claudia zijn net de deur uitgegaan, maar ik weet niet waarheen. En Joris is naar een vriendje.’ ‘Het lijkt me gaaf om zo veel broers en zussen te hebben.’ Jolien kijkt dromerig voor zich uit. ‘Ik heb alleen Jaco maar en die pest me altijd.’ Mirella grinnikt. ‘Dat heb je met oudere broers. Jesse kan er ook wat van. En wat denk je van de kleintjes? Die zitten elkaar bijna dagelijks in de haren.’ ‘Toch vind ik het supergezellig bij jullie,’ vindt Jolien. ‘Er is hier altijd wat te beleven.’ Ze kijkt om zich heen. Van de drie vriendinnen heeft Mirella de grootste tuin waarin veel mooie plekjes zijn waar je kunt zitten. Tussen het huis en De Kletskeet ligt een groot gazon met een boomgaard. En in of bij De Kletskeet zitten ze vaak als vriendinnen bij elkaar. Het is hier supergezellig, vindt Jolien. Het tuinhuis heeft leuke kleine ramen met
12 fleurige gordijnen. Binnen staan banken met vrolijk gekleurde kussens, waar je heerlijk in weg kunt zakken. Er staat een tafel in het midden en een kast met spelletjes. Er is zelfs een klein aanrecht met een kraan en spoelbak. Voor het tuinhuis staan een schommel, een glijbaan en een zandbak. In een van de bomen is een hut gemaakt, met daaronder een touwladder. ‘Wat woon jij hier toch fantastisch, Mirella.’ Mirella knikt, terwijl ze het laatste restje ijs uit haar hoorntje likt. ‘Dat vind ik ook. Ik zal dit nog missen als ik op een dag uit huis zal gaan. Daar wil ik voorlopig nog niet aan denken.’ ‘Dat duurt misschien nog járen,’ meent Jolien. ‘Dat zal wel.’ Mirella haalt haar schouders op. ‘Eerst mijn opleiding.’ Jolien stopt het laatste stukje van het hoorntje in haar mond en kauwt er hevig op. Ze denkt terug aan het begin van hun middelbare schooltijd. Toen kwamen ze met z’n drieën bij elkaar in de klas. Het klikte meteen vanaf de eerste dag. Wat hadden ze het die vier jaar gezellig met elkaar en wat hebben ze een hoop lol gehad. En nu hebben ze alle drie voor een verschillende beroepsopleiding gekozen, maar ze kunnen die wel volgen op dezelfde school. Jolien schrikt op van haar beltoon. Ze ziet meteen wie het is. Thirza! ‘Hoi, waar zit je?’ tettert Thirza’s stem in Joliens oor. Mirella heeft zich naar Jolien toegebogen en luistert mee. ‘Ze zit bij mij,’ gilt ze, nog voordat Jolien kan antwoorden. ‘Hé, Mirella! Waarom hebben jullie mij geen appje gestuurd? Dan was ik ook gekomen.’ ‘Wij dachten dat je bij Edward zou zitten,’ plaagt Jolien. ‘Was het maar zo’n feest. Hij is alweer naar huis.’ ‘Ach, arme jij.’ Jolien grinnikt. ‘Je voelt je nu zeker erg eenzaam?’ ‘Praat me er niet van,’ zucht Thirza. ‘Ik voel me eenzaam en verlaten. Daarom bel ik naar jullie. Maar wat doen we nou? Zullen we nog iets afspreken?’
13 ‘Kom hierheen,’ zegt Mirella. ‘Het is hier rustig. Wij zitten met z’n tweeën, Jolien en ik.’ ‘Ik kom er direct aan.’ De verbinding is meteen verbroken. Nog geen tien minuten later komt Thirza, buiten adem van het snelle fietsen, de tuin in. Mirella houdt het hekje voor haar open. ‘Had je haast of zo? We hebben de hele middag nog.’ ‘Ik had heimwee naar jullie,’ grinnikt Thirza, terwijl ze haar fiets het pad oprijdt en een stukje verder op de standaard zet. ‘Het zal wel.’ Mirella kijkt haar spottend aan. ‘Je zult eerder heimwee naar Edward hebben dan naar ons.’ ‘Naar hem ook natuurlijk.’ Thirza knikt heftig. ‘Maar jullie kan ik ook niet missen. Ik ben blij dat ik jullie weer zie.’ Mirella pakt haar arm. ‘Kom zitten, Thirza. Of wil je liever de hangmat voor het vakantiegevoel?’ ‘Dat geloof ik graag.’ Thirza ploft naast Jolien in het gras neer. ‘Lekker wegdromen en denken dat je op het vakantiepark van oom Freek en tante Maaike loopt.’ ‘We hebben nu al heimwee, Mirella en ik.’ Mirella pakt uit de vriezer een ijsje voor Thirza. ‘Tante Maaike en oom Freek missen ons ook,’ zegt Thirza terwijl ze het ijsje aanpakt. ‘Lekker, Mirella. Jij weet precies wat ik nodig heb.’ ‘Natuurlijk.’ Mirella knikt ernstig. ‘Ik voel jou helemaal aan.’ ‘Dat zal wel.’ ‘Hoe gaat het met Nathalie?’ Jolien kijkt Thirza nieuwsgierig aan. ‘Gaat zij oom Freek en tante Maaike nu helpen?’ ‘Eigenlijk is dat wel de bedoeling,’ zegt Thirza, terwijl ze het papier van het hoorntje afscheurt. ‘Maar ze voelt zich helemaal niet lekker. Erg moe en misselijk. Dus ik denk dat tante Maaike haar voorlopig de rust zal geven die ze nodig heeft.’ Jolien knikt en kijkt peinzend voor zich uit. Nathalie is de zus van
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==