9 e e n Vuurwerkbom Onderuitgezakt hangt Sander in een luie stoel. Naast hem klinkt het gesnurk van zijn collega’s. Die zijn gewoon hier in de woonkamer in slaap gevallen. De laatste diensten waren erg rustig. Het lijkt wel of alles de adem inhoudt voor een grote klapper. Eigenlijk hoopt Sander erop. Voor de mensen in Apeldoorn is het natuurlijk niet leuk, maar dan kan hij wel doenwat hij graag wil: mensen helpen! Dat is iets waar hij zich de laatste tijd steeds meer bewust van is geworden. Het geeft zoveel voldoening. Zijn telefoon begint te trillen. Rachel belt. Moeizaam komt hij overeind en neemt op. ‘Belt je meisje?’ roept Gerrik. ‘Het gaat natuurlijk niet goed in jullie paleisje.’ Grijnzend gooit Sander een leeg flesje naar zijn collega. ‘Met Sander.’ Snel loopt hij de woonkamer van de kazerne uit. ‘Hé schat, waarompraat je zo anders als je collega’s inde buurt zijn?’ giechelt Rachel. Sanderkijktomzichheen.Niemand. ‘Sorry,vuurvonkjevanme.’ Op dat moment wordt de wc doorgetrokken. ‘Dat hoorde ik,’ lacht Alexander. Met een rood hoofd loopt Sander de trap af. ‘Dat heeft Alexan-
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==