10 Ze loopt naar haar tafel. De zon schijnt er vrolijk op. Het raam staat open. Opa Piet loopt voorbij en zwaait vriendelijk. Zijn kleine bruine hondje Skippie snuffelt in het gras. Opa woont aan de overkant van school in een flat voor oude mensen. Hij doet klusjes op school en op het plein. Hij heeft zelf geen kinderen. Alle kinderen van de school zijn voor hem zijn kleinkinderen. Karlijn heeft zin om Skippie weer eens uit te laten. Samen met Rens, in het park. Ze vindt het gaaf om met Skippie heel hard te rennen. Dan staat Rens tegenover haar, bij zijn eigen tafel. Hij schuift zijn laatje open, legt er iets in en schuift hem weer dicht. ‘Is er iets, Karlijn?’ vraagt hij. Ze voelt een dikke brok in haar keel. Snel probeert ze die weg te slikken. ‘Doet Anouk weer vervelend?’ Karlijn weet niet zo goed wat ze moet zeggen. Ze kijkt in de blauwe ogen van Rens. Met gel heeft Rens weer mooie stekels gemaakt in zijn blonde haar. ‘Als dat zo is, moet je het zeggen. Dan zal ik je helpen. Ik ben een stoere ridder.’ Rens laat zijn spierballen zien. Karlijn schiet in de lach. Rens is haar beste vriend. Hij woont vlak bij haar. Ze gaan altijd samen naar school. Dat kan makkelijk, want de school is vlakbij. En ze speelt graag met Rens. Het liefst in hun hut tussen de struiken op het grasveld. ‘Karlijn is ver-liefd, Karlijn is ver-liefd,’ zingt Anouk hard. Ze rent rondjes rond hun groepje. ‘Nietes!’ zegt Karlijn. ‘Rens is lekker niet op jou,’ gaat Anouk door. ‘Lekker, puh.’ ‘Je weet toch niet wat ik denk?’ zegt Rens. ‘Karlijn en ik zijn goede vrienden.’ Daar weet Anouk niets op te zeggen. Ze steekt haar tong uit naar Rens. Karlijn kijkt rond. Anouk staat te smoezen met Floor. Het zal vast over haar gaan. Ze is bang dat Anouk naar haar kijkt. Daarom kijkt ze precies de andere kant op, de lange gang in. In de verte komt juf Boonstra aan.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==