eeuwigheid gezalfd is. Later, in het Nieuwe Testament, heeft Johannes de Doper Christus mogen aanwijzen als de beloofde Messias. Als hij zegt dat Christus de Geest heeft zonder maat, dan spreekt hij overeenkomstig de beloften van het Oude Testament (Joh. 3:34). Paulus en Petrus hebben de Heilige Geest de Geest van Christus genoemd en Johannes noemt de zalving door de Heilige Geest ‘de zalving van de Heilige’, een aanduiding waarmee hij Christus bedoelt (Rom. 8:9; 1 Petr. 1:11; 1 Joh. 2:20). Wanneer de Heilige Geest ‘de Geest van Christus’ genoemd wordt, dan staat dit in relatie tot Christus’ borgtochtelijk werk. De Geest moet immers ontvangen worden van Hem, omdat Hij de Geest als Gave heeft verdiend met Zijn bloed. Johannes Calvijn Calvijn heeft de heerlijkheid van Christus in Zijn drie ambten ook aan de orde gesteld. Hij zag de noodzaak van de overdenking daarvan in. Expliciet wijdt hij enige ruimte aan de drie ambten van Christus in zijn bekende Institutie.1 De reformator ziet het als een groot gemis als de Kerk geen goed begrip van de drie ambten van Christus heeft. De ketters in de tijd van Augustinus gebruikten net als de roomse kerk wel de naam Christus (Gezalfde), maar misten het rechte zicht op Hem. Dat betrof ook hun kennis van Zijn drie ambten. Ook in de Rooms-Katholieke Kerk worden de drie ambten van Christus wel genoemd, maar niet begrepen volgens de reformator Calvijn.2 In Calvijns Catechismus van Genève ontvangt de leerling ook onderwijs over de drie ambten van Christus. Vraag en 1. Institutie, II.15. 2. Institutie, II.15.1. 12
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==