Alleen in Christus zijn alle drie de ambten verenigd. Het koninklijk en profetisch ambt konden in de oude bedeling niet door één persoon bekleed worden, maar in Christus geschiedt dit wel. Het Oude Testament getuigde hier al van (Ps. 110, Hebr. 5:6). Hij is zowel Profeet, Priester als Koning. De brief aan de Hebreeën gaat uitvoerig op deze zaken in. In Lukas 4 lezen we hoe Christus in de synagoge van Nazareth het woord krijgt. Na de lezing uit de Thora vond de haftara, een lezing uit de profeten, plaats. Christus leest na de Thoralezing een gedeelte uit Jesaja voor, waarin het gaat over Hem. ‘De Geest des Heeren Heeren is op Mij, omdat de Heere Mij gezalfd heeft, om een blijde boodschap te brengen den zachtmoedigen; Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart, om den gevangenen vrijheid uit te roepen, en den gebondenen opening der gevangenis; om uit te roepen het jaar van het welbehagen des Heeren, en den dag der wrake onzes Gods, om alle treurigen te troosten; om den treurigen Sions te beschikken dat hun gegeven worde sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwden geest; opdat zij genaamd worden eikenbomen der gerechtigheid, een planting des Heeren, opdat Hij verheerlijkt worde’ (Jes. 61:1-3; zie voor de geschiedenis: Luk. 4:16-30). Jesaja heeft ook op andere plaatsen geschreven dat de beloofde Messias meer dan alle andere ambtsdragers gezalfd zou zijn (Jes. 11:2; 42:1). In Psalm 45:8 lezen we dat Christus gezalfd is met vreugdeolie en dat deze zalving boven de zalving van alle andere gezalfden uit gaat. In Spreuken 8:23 spreekt Christus als de opperste Wijsheid dat Hij van 11
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==