19 ‘Jij deed het toch om af te vallen?’ Mirella kijkt haar vriendin vragend aan. ‘Ja, maar Arthur vond mij helemaal niet te dik. Nu fiets ik omdat ik het leuk vind.’ Mirella grinnikt. ‘Petje af voor Arthur dat hij jou zo makkelijk kon overtuigen. Je was heel fanatiek bezig om die kilo’s kwijt te raken. Het maakte je niet uit wat wij ervan vonden, want je ging gewoon door. Maar toen Arthur zei dat het niet nodig was, geloofde je hem gelijk.’ Jolien krijgt een kleur. ‘Het was niet omdat ik jullie niet wilde geloven. Ik voelde het nu eenmaal zo. Arthur dacht er net zo over als jullie en was er zelfs verontwaardigd over. Hij vindt mij... eh... nou ja... mooi zoals ik ben. Hij houdt niet van magere sprieten, zei hij.’ Mirella wrijft met haar hand over haar middel. ‘Misschien ben ik dan wel te mager.’ ‘Vel over been,’ plaagt Thirza. ‘Dus ik zou morgen gelijk maar weer met de bus gaan. Te veel beweging is niet goed voor je.’ ‘Maar dan ontloop je de kans om die Jeroen nog een keer tegen te komen,’ zegt Jolien. ‘Dat is waar. Dan zit er niets anders op, Mirella.’ Thirza kijkt haar plagend aan. ‘Je moet nu wel fietsen.’ Mirella haalt haar schouders op. Ze vindt het helemaal niet erg. Ze hoopt dat Jeroen gauw weer langs school fietst. Dan kan ze de riem teruggeven. En het is natuurlijk ook erg leuk om hemweer te zien en te spreken.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==