12 Ze tilt het kleine meisje op en houdt haar dicht tegen zich aan. Haar gezicht stopt ze in de blonde krulletjes en ze ruikt de zachte geur van babyshampoo. ‘Dat is niet de bedoeling, Mirella.’ Moeder komt de kamer in. ‘Sarah wil de laatste tijd niet meer in de box. Op deze manier moedig jij haar nog meer aan.’ Mirella maakt een rondedansje door de kamer met haar zusje tegen zich aan. ‘Ik begrijp haar helemaal. Ik zou ook stapeldol worden als ik in zo’n klein hokje opgesloten zat.’ ‘Zet Sarah nu maar snel terug in de box.’ Mirella ziet aan moeders gezicht dat het menens is. Als ze haar zusje weer in de box laat zakken, zet Sarah het prompt op een krijsen. ‘Dat heb je er nou van,’ moppert moeder. ‘Weet je wat? Geef jij haar het fruithapje maar. Het staat al klaar in de keuken.’ Moeder zet Sarah in de kinderstoel. Het kleine meisje trappelt ongeduldig met haar armen en benen. Ze is dol op fruit en Mirella vindt het leuk om het haar zusje te geven. ‘Mam, u bent toch een kei in naaien?’ Het fruithapje is op enMirella maakt het mondje van Sarah schoon met een doekje. Dan tilt ze haar zusje uit de kinderstoel en zet haar weer in de box. Deze keer gaat het zonder protest. ‘Dat hangt er helemaal van af wat er gerepareerd moet worden,’ reageert moeder nuchter. ‘Wat is er kapot?’ Mirella pakt haar tas uit de gang. ‘Mijn rits is helemaal opengescheurd en onderweg zijn al mijn boeken en andere schoolspullen eruit gevallen.’ Moeder fronst. ‘Was dat niet een beetje te verwachten? Je zei vanmorgen al dat er een klein scheurtje in zat.’ ‘Ik kon toen toch niet weten dat het zo snel verder zou gaan?’ Mirella haalt haar schouders op. ‘En ik moest toch een tas meenemen? Ik kon moeilijk mijn boeken los onder de snelbinders
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==