13 Verder dan vriendelijk zijn Een persoonlijke vriendschap is ook wezenlijk iets anders dan een vriendelijke houding tegenover iedereen. Vriendschap gaat verder dan naastenliefde. Het is een bijbelse opdracht om vriendelijk tegen onze naaste te zijn. We horen dat niet alleen doorklinken in de samenvatting van de Tien Geboden, maar ook Petrus schrijft daarover in hoofdstuk 3 van zijn eerste algemene zendbrief. Nadat hij ingegaan is op de verhouding tussen man en vrouw in het huwelijksleven, richt de apostel zich tot de gemeente in haar geheel. Hij begint met een opwekking tot verdraagzaamheid: ‘En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk’ (1 Petrus 3:8). Bij het Griekse woord voor vriendelijk (philophrones), dat in het Nieuwe Testament in deze vorm alleen hier voorkomt, gaat het om een liefhebbende of vriendelijke houding. Dit betreft zowel iemands gezindheid alsook zijn gedrag. Laten we hierbij maar niet te veel naar anderen kijken, maar vooral naar onszelf. Ben ik vriendelijk in de gemeente en daarbuiten? Deze houding wordt niet alleen de gemeente bevolen, maar ook van een dienstknecht des Heeren verwacht. Paulus schrijft dit aan zijn geestelijk zoon Timotheüs: ‘En een dienstknecht des Heeren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te leren, en die de kwaden kan verdragen’ (2 Timotheüs 2:24). Het Griekse woord (epion) betekent hier: vriendelijk, mild, zacht. Ook dit bijbelwoord heeft nog steeds zijn betekenis. Dat mag voorgangers de spiegel voorhouden. Zijn we vriendelijk jegens allen? Kunnen we de kwaden verdragen? Niet dat daarmee het kwaad, de zonde of de
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==