23 ‘Vandaag is het biddag. Vanavond is er weer een kerkdienst. Dáár kunt u horen hoe u rijk kunt worden!’ Mijn vader blijft nog even achter bij de zwerver. Ik zet mijn voet weer op de trapper en fiets alvast naar huis. Mijn vader komt vijf minuutjes later aan. ‘Papa, misschien is die zwerver vanavond in de kerk! Nou, dan moet u maar even de dominee bellen en zeggen dat hij vanavond moet preken over hoe mensen rijk kunnen worden!’ Mijn vader glimlacht. ‘Als de Heere wil dat deze zwerver vanavond in de kerk komt, dan zal de Heere ook zorgen dat de dominee zo preekt, dat de zwerver begrijpt hoe hij rijk kan worden.’ Basisschool Op school moeten mijn vriendin en ik nablijven. We hebben te veel gekletst. Tussen de middag wachten we op de juf. Die moet even wat halen. ‘Ik kom zo terug,’ heeft ze gezegd. Het duurt en het duurt maar. ‘Mijn moeder weet niet waar ik blijf,’ zeg ik. Vanbinnen maak ik me grote zorgen. Tien minuten gaan voorbij. ‘Zullen we weggaan?’ vraagt mijn vriendin. ‘Nee, dat mag niet,’ antwoord ik. We worden ongeduldig. ‘Misschien is ze ons vergeten. We kunnen echt wel weggaan hoor,’ vindt mijn vriendin. Maar dat durf ik niet. Samen blijven we wachten, wel twintig minuten. Eindelijk komt de juf. ‘O, zijn jullie er nog! Ik was jullie helemaal vergeten. Jullie moeten nodig naar huis. Maar ik wil niet meer dat jullie naast elkaar zitten tijdens de les.’ Teleurgesteld kijken we elkaar aan.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==