12 Rome heeft ook hier gefaald en gedwaald, want zij mompelen deze psalm voor de doden. ‘Satan heeft hen betoverd’, zegt Calvijn. Door deze psalm toe te passen op de zielen van de gestorvenen, geloofden vele roomsen dat het geen nut meer heeft voor de levenden. En zo is de wereld van een onwaardeerbare schat beroofd, aldus Calvijn. Wij schikken ons nu ter overdenking van de inhoud.En de Heilige Geest verlichte onze ogen en zalve onze lippen, opdat de Naam des Heeren geprezen worde.Amen. Uit de diepten roep ik tot U, o Heere. Uit de diepten! In welke diepten kan de mens al niet zinken, ja, bijkans verdrinken. Een zeker dichter spreekt van diepten van modderig slijk. Een ander klaagt: de wateren zijn tot aan de ziel gekomen. Hoe ver kan een mens zijn van geluk en vrede, blijdschap en lof. Hier, in deze psalm, is de verklaring van een godzalig man. Hij had nooit opgehouden tot God te roepen met bidden en smeken, zelfs niet toen hij in diepten verzonk, ook niet toen hij onderging in de baren van zijn ongerechtigheid. U moet dus deze psalm niet verkeerd indelen. U moet hem niet toepassen op de aanvankelijk ontdekte zondaar zonder meer, nog minder op hem alléén.Daarom mag er zó ook niet over gepreekt worden.Het is een psalm van Gods gemeente in alle standen van het geestelijk leven, op weg naar Sion, waar geen diepten meer
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==