10 zondag 1 DeHeere tilde henuit de strijd en aanvechting, en zemochtenoveral overheen zien. Ze mogen zózeer overal overheen zien, dat ze hardop beginnen te bidden.En die gebeden eindigen in lofzangen.DeHeere zet hen op de hoogte van het loflied, ze beginnen ZijnNaam te prijzen. Daar in de gevangenis,midden in de nacht, zingen ze voor de oren van alle medegevangenen van de troost die hun hart vervult. Ook in deze verschrikkelijke omstandigheden mogen ze getuigen dat zij het eigendomvan de Heere Jezus Christus geworden zijn. Die troost geeft psalmen, ook in de nacht. Over die troost spreekt Zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus, waarbij we met de onmisbare hulp des Geestes nader willen stilstaan. Uitgangspunt van de prediking is dus Zondag 1 van onze Heidelberger. We lezen de vragen en antwoorden 1 en 2: Vraag 1: Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven? Antwoord: Dat ikmet lichaamen ziel, beide in het leven en sterven, nietmijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder den wil mijns hemelsen Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heiligen Geest van het eeuwige leven verzekert, enHemvoortaan te leven van harte willig en bereid maakt. Vraag 2: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in dezen troost zaliglijk leven en sterven moogt? Antwoord: Drie stukken. Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van al mijn zonden en ellende verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn. Gemeente, wij staan samen stil bij de troost van de christen, en we overdenken die troost aan de hand van een viertal gedachten:
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==