14 een over zijn hobby vertellen. Maar voor het zover is, heeft hij een metaaldetector nodig. En die zal hij van zijn vader nooit krijgen, dat weet hij zeker. Op zijn kamer stopt hij de plastic tasjes in het voorvak van zijn koffer en gaat voor de vitrinekast staan. Een kapotte fietsbel, een haarkammetje, bijzondere stenen, een pannendeksel zonder handvat, een verzameling plastic tasjes... Op een houten blokje ligt zijn tot nu toe meest bijzondere schat: een ringetje. Niet dat het veel geld waard is, maar hij kan bij het zien ervan wegdromen.Wie heeft het gedragen? Hoe is het in de berm van de weg terechtgekomen? Heeft iemand het weggegooid of is iemand het verloren? Als zijn telefoon trilt, ziet hij dat Lizzy hem een bericht heeft gestuurd: Hoi Riff. Leuke dagen met elkaar. En zorg dat je wat bijzondere spullen voor je verzameling vindt. Laat hij maar gelijk antwoorden, voor hij het vergeet: Ha Lis. Dank je! Ik hoop mijn verzameling uit te breiden.Als ik iets bijzonders vind, zal ik je appen. Dat hij het spannend vindt om met z’n vieren op stap te gaan, hoeft Lizzy niet te weten. Soms heeft hij het idee dat ze vermoedt dat er bij hen thuis iets mis is. Door de manier waarop ze naar hem kijkt, door sommige vragen die ze stelt... Toch heeft ze hem er nooit rechtstreeks naar gevraagd. ‘Hebben we alles?’ Om tien uur staat vader bij de auto. Hij heeft een sportieve trui op zijn spijkerbroek aangetrokken en heeft sportschoenen aan. ‘Jij ook, Patries?’ Hij gaat even met zijn hand door de haren van Patricia. ‘Leuk hè, met z’n allen op vakantie. Heb je er ook zin in?’ Dan stapt hij in de auto. ‘Zwaaien, jongens,’ zegt hij als ze wegrijden. Zelf claxonneert hij een paar keer. Riff steekt zijn hand op naar de buurvrouw, die naar buiten is gekomen omdat ze nieuwsgierig was geworden door alle koffers die in de auto werden geladen.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==