13 Portret van ds. J.W. Felix, afkomstig uit de consistorie van de Hervormde Kerk te Heeg. boeren als Durk Piers Noordmans en Jan Piers Eringa. Tegenover de vier mannen bij het haventje had ik Felix’ naamniet eens durven noemen,want Friesland, zo had ik gelezen en gezien, is ook een provincie van geestelijke kaalslag. Oepke Noordmans (1871-1956) had dat al voorvoeld.5 Hij kwam uit een Friese familie waarover de naglans van het Réveil nog uitgespreid lag – een puriteinse spiritualiteit ‘die nooit in de historie de huiselijke sfeer zozeer heeft verinnigd en geheiligd, het Woord Gods zo priesterlijk door de huisvader heeft laten bedienen, de Psalmen zo sacraal binnen de muren van iedere woning heeft doen klinken, en hun echo’s hebben doen vinden in de diepste schuilhoeken van het hart, als toen’. Als Noordmans deze ‘schoot der vroomheid’ moest typeren, kwam hij uit bij drie begrippen: ernst, eenvoud en ascese, die primair in de ‘huiskerk’ werden ingeslepen. Ernst, vanwege het besef van onze directe verhouding tot God, die een vorm vindt in de huisgodsdienst van Bijbellezing, gebed en het zingen van 5. Zie Jan DirkWassenaar, ‘De schoot der vroomheid. De spiritualiteit van O. Noordmans’, in: Jaap van Amersfoort, Pieta van Beek en Gerrit Schutte, edd., Ora et Labora. Twaalf opstellen over christelijke spiritualiteit in de praktijk (Hilversum 2014), pp. 145-161.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==