9 ‘Joehoe.’ Lydia wappert met een haarhanddoek voor Tamars ogen. ‘Of je meegaat het water in?’ Tamar schudt haar hoofd. ‘Nee, geen zin, gaan jullie maar.’ ‘Vind je het niet erg?’ aarzelt Femke. Weer schudt Tamar haar hoofd. ‘Ik ben bijna opgedroogd,’ zegt ze. ‘Ik blijf nog even lekker in het zonnetje zitten, dan kan ik mijn kleren zo over mijn badpak aantrekken en thuis douchen,’ zegt ze. Het water is heerlijk fris en het duurt lang voor de meiden uit het water komen om hun shampoo te halen en te douchen. Bertine is al naar huis en ook Tamars donkerblonde krullen zijn al opgedroogd. ‘Ik douche thuis wel,’ zegt Tamar. ‘Ik heb geen zin om me weer nat te maken en me dan te moeten aankleden in die nare betonnen kleedhokjes.’ ‘Jij liever dan ik,’ zegt Lydia. ‘Nu gaat het in één moeite door.’ ‘Als je net uit het water komt, wel ja,’ zegt Tamar. ‘Als je maar niet denkt dat je in mijn badkamer mag,’ zegt Lydia. ‘Hoezo jouw badkamer? Ook die van Micha, hoor. Ik wil trouwens niet eens in die ieniemieniedouche van jullie.’ Hun broer Micha heeft net als Lydia een kamer op zolder en zij delen daarom het badkamertje daar. Tamar moet de badkamer op de eerste verdieping delen met haar ouders en de elfjarige tweeling Eva en Hanna. Als het spitsuur is in die badkamer, mag Tamar weleens die op zolder gebruiken. ‘Waarom doe je het dan zo vaak?’ vraagt Lydia kattig. ‘Dames, dames!’ Sara komt tussen hen in staan. ‘Staak dat gekibbel,’ zegt ze zo plechtig dat de andere meiden ervan in de lach schieten. Lydia zegt niets, maar pakt de shampoo en douchegel die ze in miniflesjes heeft meegenomen. De rest volgt haar voorbeeld. Tamar kijkt hen na als ze naar de douches lopen. Lydia heeft alweer het hoogste woord, ziet ze. Zou ze het over haar hebben? Lydia en zij kibbelen vaak zomaar om niets, al gaat het de laatste
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==