10 tijd echt wel beter. De meiden blijven lang weg. Het is zeker druk bij de douches. De shampooflesjes worden teruggedaan in de tassen en de meiden zoeken hun kleren bij elkaar, pakken hun handdoek en vertrekken naar de kleedhokjes. Al snel komen Femke en Elise terug. Nog steeds in hun badpak. ‘Weet je hoe druk het in de hokjes is?’ Elise rolt met haar ogen. ‘De anderen zitten nu twee aan twee in een hokje,’ zegt Femke. ‘Dat is superkrap. Wij kleden ons hier wel om.’ Dankbaar knikt Tamar haar vriendinnen toe. Ze gelooft meteen dat het best druk is in de hokjes, maar ze vermoedt dat Femke en Elise ook terugkomen voor haar en dat vindt ze lief. ‘Zal ik een handdoek omhooghouden?’ biedt ze aan. Het kost moeite om even later hun fietsen uit het overvolle fietsenrek te halen, maar het lukt. Claudia en Femke moeten dezelfde kant op als Lydia en Tamar, die buiten de bebouwde kom wonen. Als Claudia en Femke zijn afgeslagen, blijft Lydia achter Tamar fietsen, ook al is het rustig op de smalle buitenweg en hadden ze best naast elkaar kunnen fietsen. Aan tafel vraagt papa of ze fijn gezwommen hebben. Eensgezind knikken ze. Maar als mama zegt dat Tamar maar even op zolder moet douchen, zegt Tamar dat ze wel wacht tot de andere badkamer vrij is. Als Tamar die avond in bed ligt te appen met Pien en Yara, haar vriendinnen uit Den Haag, komt Lydia na een klopje op de deur meteen binnen. ‘Sorry hoor,’ valt Lydia met de deur in huis. ‘Ik reageerde een beetje flauw. Ik weet niet waarom.’ Tamar klapt het hoesje van haar mobiel dicht en kijkt haar zus aan. ‘Natuurlijk weet je dat wel,’ zegt ze rustig. Lydia loopt naar het raam, schuift het gordijn wat opzij en kijkt naar buiten. Waarschijnlijk ziet ze alleen zichzelf vaag weerspiegeld in het raam, want buiten is het donker en binnen is het licht aan. Met een ruk trekt Lydia het gordijn weer dicht. ‘Hoe bedoel je?’ zegt ze.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==