13 De verrassing van de juf De pauze is voorbij. Rens rent de klas in. ‘Ik heb een schat, ik heb een schat.’ Een sliert van zand valt op de grond. Met zijn hand rammelt hij in zijn zak. Gelijk staat Anouk bij hem. ‘Laat eens zien.’ Rens schudt zijn hoofd. ‘Ik geef mijn schat aan de juf.’ Karlijn weet allang wat de schat van Rens is. Ze moet erom grinniken. Samen met Rens heeft ze in de zandbak gespeeld. Zij heeft taartjes gebakken. Eentje was zo mooi. Het leek wel een echt gebakje, met mooie blaadjes erop. Die kon ze niet meenemen de klas in. Maar Rens heeft naar een schat gegraven. De juf komt de klas in en stopt meteen. ‘Sinds wanneer is er een zandbak in de klas?’ ‘Dat heeft Rens gedaan,’ zegt Anouk. ‘Je bent een klikspaan,’ zegt Rens. ‘Door wie komt dit zand in de klas?’ vraagt de juf verder. Rens zegt het gelijk. ‘Van mij, want ik heb een schat gegraven.’ ‘Dan heb je niet goed het zand van je kleren geschud, Rens,’ zegt de juf een beetje streng. Rens gaat voor de juf staan. ‘Wel, juf, maar ik heb de halve zandbak in mijn zakken. Want ik heb naar een schat gegraven voor u.’ ‘Oei, dat klinkt spannend,’ zegt de juf. Rens steekt zijn hand in zijn zak. Weer valt er zand op de grond. In zijn hand heeft hij twee glimmende bierdopjes. ‘Wat mooi,’ zegt de juf. ‘Het lijkt wel goud.’ ‘Het zijn dukaten,’ roept Jelle. ‘Dat zijn gouden munten.’
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==