16 houden, indien hij dit werk slecht of maar matig gedaan heeft (2 Makk. 15:39), hetwelk onbetamelijk is voor een Goddelijk schrijver, die door de Geest Gods gedreven wordt. Uit dit alles blijkt klaar dat de voornoemde boeken geen canonieke, maar Apocriefe schriften zijn, die derhalve niet openlijk in de gemeente behoren gelezen te worden, enwaaruit, als zijndemenselijke schriften, geen bewijsredenen mogen worden genomen om enig artikel des geloofs te bevestigen, daar ons geloof gebouwd moet worden op het fundament der profeten en der apostelen (Ef. 2:20). Doch overmits daarin ook enige goede spreuken, vermaningen en voorbeelden gevondenworden, zo is het niet geheel ondienstig dat zij persoonlijk soms ook gelezen worden; zo nochtans dat zij, gelijk alle andere menselijke schriften, altijd getoetst moeten worden aan de toetssteen der Goddelijke leringen, welke alleen zijn de canonieke schriften des Ouden en des Nieuwen Testaments. Het was goed dat deze apocriefe boeken, gelijk zij bij de canonieke boeken zo der Israëlitische, als der eerste Christelijke Kerk, eertijds niet zijn gevoegd, later ook bij de Bijbel niet waren gevoegd. Zo zou het zo licht niet hebben kunnen geschieden dat het merendeel ervan daarna door de Roomse Kerk voor canonieke boeken ten onrechte aangezien en aangenomen zou zijn. Waarom in de Synode Nationaal der Gereformeerde Nederlandse Kerken, gehouden in het jaar 1618 te Dordrecht, in bedenking is genomen, of deze apocriefe boeken niet behoorden uitgelaten te worden uit deze nieuwe overzetting van de Bijbel. Maar daar geen Gereformeerde Kerken van andere natiën dit vóór deze gedaan hebben, en zulks aan grote opspraak en vele lasteringen zou onderworpen zijn, zo is goedgevonden dat ze, van nieuws overgezet zijnde, wel in de Bijbel zouden gelaten worden; maar dat ze zouden gevoegd worden, niet tussen de canonieke boeken des Ouden en des Nieuwen Testaments gelijk het vervolg van de historieën wel schijnt te vereisen, maar achter aan de canonieke boeken, ook zelfs des Nieuwen Testaments, opdat het volk daardoor vermaandmag worden dat deze boeken tot deHeilige Schrift niet behoren; gelijk de Roomse Kerk zelfs gedaan heeft met enige van deze boeken die zij ook voor apocrief houdt, namelijk het gebed van Manasse en het derde en vierde boek Ezra. Zie: Acta Synod. Nation. Dordrecht. Sess. 9, 10 en Biblia Latina Sixt. V. Antverp. 1603. M
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==