13 De Heere Jezus vertelt hier van mensen die door God de Vader aan Hem gegeven worden. Jongelui, het is net alsof de Heere Jezus verwijst naar een bepaalde afspraak, een bepaalde samenwerking met God de Vader. Een afspraak, een samenwerking die van de kant van God de Vader onder meer hierin bestaat: om mensen aan de Heere Jezus te geven. Het grondwoord bij ‘geven’ laat zien dat dit geven iets is wat doorgaat in de tegenwoordige tijd, ook vandaag dus. Want het heeft een basis, een begin in het verleden. Daarom, wanneer we weten willen hoe het komt dat God de Vader mensen geeft aan de Heere Jezus, wanneer we weten willen wat de réden is dat God de Vader mensen geeft aan de Heere Jezus, dan moeten we beginnen bij het begín. En dat is in wat wij wel noemen ‘de stilte van de nooit begonnen eeuwigheid’, de tijd van vóór de schepping. Want toen is er om zo te zeggen een overleg geweest tussen God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest. Wij zeggen ook wel: er werd toen een verbond gemaakt, het genadeverbond. De vraag kwam daarin aan de orde hoe mensen zalig kunnen worden ná de zondeval in het paradijs. Hoe zullen mensen, die zich de eeuwige dóód waardig hebben gemaakt, eeuwig leven? Op wat voor manier zal dat ooit kunnen, dat mensen weer kind van God worden? Want we weten het uit de Bijbel en uit de Catechismus: God is de rechtvaardige en heilige God in de hemel, en wij zijn daarentegen nietige en schuldige mensen op aarde. En dan weten we wat dat betekent. Omdat God rechtvaardig en heilig is, kan Hij niet zomaar met de zonde en met zondige mensen zoals wij omgaan. Dan moet God ons om onze zonden die we geërfd en om onze zonden die we gedaan hebben, door middel van een rechtvaardig oordeel straffen. Want God wil dat aan Zijn gerechtigheid voldaan moet worden, óf door onszelf óf door een ander. Wat is het dan een wonder dat de Heere Jezus van Zijn kant toen de afspraak op Zich genomen heeft om alles te gaan doen wat daarvoor nodig is! Wij zeggen dat weleens met Psalm 40: ‘Toen zeide Ik:
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==