6 DONDERDAG 4 JANUARI Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij aangezien heeft... LUKAS 1:25A Elisabet heeft met de profeet Micha uitgezien naar de Heere. En in dat uitzien is zij niet beschaamd uitgekomen. In haar zingen was het Gode tot lof en haar ziel tot zaligheid. Altijd maar goed onthouden: wat van God komt keert tot Hem terug. ‘Alzo’ laat dan ook het licht vallen op Gods trouw. Hij is het Die al die jaren dat het niet meer kon gewaakt heeft over Zijn eigen zaak. Ook toen het al lang niet meer kon. Hij, de getrouwe Verbondsgod, zag Elisabet aan toen ze in donkerheid haar weg moest gaan. Toen ze in vertwijfeling misschien moest uitroepen: ‘Zou de Heer’ Zijn gunstgenoten, dacht ik, dan altoos verstoten? … Zouden Zijn beloftenissen verder haar vervulling missen, vruchteloos worden afgewacht, van geslachte tot geslacht?’ God heeft Elisabet aangezien. Letterlijk betekent dit zoveel als: zich bekommeren om. Daadwerkelijk helpen. Hij kende de weg die bij haar was. ‘Ik zal u trouw verzellen met Mijn raad, terwijl Mijn oog op u gevestigd staat.’ Laat de raadsvervulling van Immanuël u in 2024 toch niet verschrikken, maar juist bemoedigen. Het loopt alles uit op de komst van Zijn Koninkrijk en de eer van Zijn Naam. Vrouwen, maar ook mannen die op God hopen behoeven daarom niet zo vreesachtig te zijn. Hij zal Zijn werk voor mij voleinden. Denk hier ook eens aan als het nieuwe jaar u misschien meer zorgen dan zegeningen baart. Denk hier eens aan als uw weg met doornen is omtuind. Het loopt de Heere echt niet uit de hand. En, er zijn nog zoveel meer voorbeelden van vrouwen die op God hoopten. We hopen er morgen mee verder te gaan. LEZEN: MICHA 7:7-14 ZINGEN: PSALM 138:4
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==