14 schouder houdt. Ze lopen naar de ingang van de school. ‘Een ouwetje van Jesse.’ Mirella trekt een gek gezicht. ‘Ik had geen keus. Die van mij is kapot. Mijn moeder heeft gisteravond nog een poging gedaan om mijn tas te repareren, maar de naald ging keer op keer stuk op de stugge stof. Nu moet ik een andere kopen.’ ‘Je kunt hem ook laten repareren. Ik weet een zaak...’ Mirella wuift het weg. ‘Het is het niet waard. Onderin zit een slijtageplek. Vandaag of morgen komt daar ook een gat in. Maar het was leuk geweest als mijn moeder de rits nog had kunnen maken, want dan had ik er nog even mee vooruit gekund. Ga je vanmiddag mee een nieuwe kopen?’ Ze lopen tussen de andere leerlingen door de gang naar hun lokaal. Een stukje verderop moeten ze ieder een kant uit. Thirza stopt en leunt met haar rug tegen de muur. ‘Ik heb best zin om te winkelen, maar onze roosters lopen helaas niet gelijk. Jij bent vanmiddag toch het zesde uit?’ ‘Ja. En Jolien het achtste.’ Thirza kijkt peinzend. ‘Dat is balen.We kunnenook zaterdagmiddag gaan. Dan moet jij het nog een paar dagen met de tas van Jesse doen.’ Mirella haalt haar schouders op. ‘Dat is niet anders. In de pauze is Jolien er ook bij. Dan spreken we het verder af. Oké?’ Thirza steekt haar hand op en ze geven elkaar een high five. Dan gaan ze ieder naar hun eigen lokaal. Het is druk in het schoolrestaurant. Mirella bukt zich om haar lunchtrommeltje uit haar tas te pakken. Rondom haar is het rumoerig. De tafel waaraan ze zit, wordt steeds voller. De meesten zijn haar klasgenoten, maar ze kijkt nu toch ook uit naar Jolien en Thirza. Ze zouden samen lunchen. Daar komt Thirza al aan, een beetje buiten adem van het haasten. Jolien volgt haar.
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==