12 ‘Wat leuk. Ik kom zo even kijken. Willen jullie stukjes vlees op het vuur braden?’ Mama loopt naar de kast. Ze pakt twee spekjes en rijgt ze aan een prikker. ‘Zo, die kunnen jullie vast wel bruin braden.’ ‘Mmm. Lekker,’ zegt de indianenvrouw. Ze holt de trap op naar boven. Lars zit met de legopijp in zijn mond. ‘Ik heb een idee,’ zegt hij. ‘Indianen hebben altijd verf op hun gezicht. Zullen wij dat ook doen?’ ‘Maar wij hebben toch geen verf?’ vraagt Lieke. ‘Maar wel viltstilten,’ bedenkt Lars dan. ‘Daarmee kun je ook een gezicht kleuren.’ Uit zijn slaapkamer haalt hij de stiften. ‘Zal ik jou eerst doen?’ vraagt hij. ‘Dat is goed.’ Lieke zit heel stil. Lars pakt eerst een groene viltstift. Daarmee maakt hij twee strepen op haar wang. Daarna pakt hij de gele. Op Liekes voorhoofd tekent hij twee rondjes. Haar neus wordt blauw. ‘Numoet jij mij doen,’ zegt hij.Eénwang van Larsmaakt Lieke zwart.De anderewordt bruin.Op zijn voorhoofdmaakt ze een roze rechthoek. De rest kleurt ze paars. ‘Zo, klaar.’ ‘Zullen we even in de spiegel kijken?’ vraagt Lars. Ze lopen naar de slaapkamer van papa en mama. Op de deur van de kast hangt een grote spiegel. ‘Mam! Wij zijn echte indianen,’ gilt Lars. ‘Ik kom zo even kijken,’ roept mama terug. Even later komt ze de slaapkamer binnen. ‘Wat is dat nou? Hoe hebben jullie dat gedaan?’ schrikt ze. ‘Gewoon, met viltstiften,’ vertelt Lars. ‘Ik hoop dat ik het er nog af krijg,’ zegt mama. Ze moet toch wel een beetje om de indianen lachen. ‘Ga nog maar even naar de zolder. Dan maak ik een foto bij het kampvuur. Maar daarna moeten jullie gelijk je gezicht wassen.’ 12
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==