12 krantenartikel over de fabriek in Lekkerkerk haar naam zo uitdrukkelijk genoemd werd. Ze was altijd zo bang voor haar hoogmoedige hart. Dat had ze leren kennen in haar leven. De Heere moest overal de eer van krijgen en zij moest erbuiten vallen. Toch weet ik ook dat ze wist dat ze niet mocht zwijgen over de wonderen die de Heere aan haar gezin en in haar veelbewogen leven gedaan had. Ze gaf daar zelf ook ruim getuigenis van op de vele gezelschappen die ze in het land bezocht. En ook in de brieven die ik tegenkwam. Want, zei ze dan: ‘Hij maakte, Hij Die heerlijk is, Zijn wonderen een gedachtenis’ (Psalm 111:3). Zo zijn we tot het besluit gekomen om de inhoud van de bundel, die we eerst alleen voor de familie hadden samengesteld, ook voor andere belangstellenden beschikbaar te stellen. In de nieuwe uitgave zijn tal van gegevens toegevoegd, ook over de vriendenkring. Als titel hebben we gekozen Door ruwe stormen. Oma heeft in haar leven het lied ‘Ruwe stormen mogen woeden’ bij zich gekregen. Ruwe stormen, daar zou ze doorheen moeten. Toen ze op het laatst van haar leven in Winterdijk woonde, vertelde ze me dat vaak. Ook toen het zo donker voor haar werd. Dan zei ze soms: ‘O, Maaike, door een nacht, hoe zwart, hoe dicht...’ Ik had dan zo’n medelijden met haar. Dan zei ik: ‘Maar, oma, er staat toch achter: voert Hij mij in ’t eeuwig licht’? ‘Ach, lief kind’, zei ze dan, ‘de nacht is zo zwart...’ Ze kon niet meer bekijken dat het ooit nog licht zou worden. En de stormen bleven woeden. Tot het laatst toe, ze woedden zelfs letterlijk tijdens de rouwdienst in Winterdijk, waar door de wind een ruit werd ingeslagen. Toen we op het graf aankwamen, stonden we daar met gevaar voor ons leven. Het stormde tot het eind... maar toen was oma alle stormen al te boven en was ze in het eeuwig licht. Want ondanks alle stormen en alle donkere wolken die er waren
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==