14 Dat is het wat David deed begeren naar het heiligdom. Hij spreekt van de tempel desHeeren. In zijn tijdwas dit slechts een eenvoudige tent, maar voor David een tempel, omdat de Heere daar Zijn gunst wilde betonen. Want daar stond het altaar, het wasvat, ja, de ark. Zovelen gingen er gedachteloos aan voorbij. Maar het geloofsoog zag in dat offer, in die opstijgende rook, in dat vloeiende bloed de prediking van het Lam Gods Dat komen zou. Dat God Zelf Zich een Lam ten brandoffer heeft voorzien, al in de stilte der eeuwigheid. De lieflijkheid des Heeren, die spreekt van de Messias en al Zijn weldaden. Dan is het toch geenwonder dat Davids zielsbegeerte daarnaar uitgaat. Om door het geloof te mogen zien de vrije gunst die eeuwig God bewoog. Om te mogen aanschouwen wat God bereid heeft in de Zoon van Zijn eeuwige liefde voor albedervers. Om te mogen aanschouwen de beminnelijkheid, gepastheid en noodzakelijkheid van zijn Borg en Middelaar! Het bloed en de Geest van Christus reinigen en zuiveren het verdorven bestaan. En om niet meer te noemen: achter het voorhangsel stond de ark. De wet in de ark zweeg omwille van het gouden verzoendeksel erboven, dat met bloed besprengd is. Dit heilgeheim begeerde David te aanschouwen en te onderzoeken, al de dagen van zijn leven. Hoe meer de Heere Zijn kinderen inleidt in de onuitsprekelijke liefde van Christus tot de deugden van Zijn Vader en de zaligheid van Zijn Kerk, en daartegenover wat een mens, ook na genade, in zichzelf blijft, hoe groter het wonder wordt van zalig worden om niet. Wanneer dat in beoefening mag zijn, volk, zou het dan niet de begeerte van uw hart zijn om met David al de dagen van uw leven in het huis des Heeren te mogen verkeren? Ja, daar liggen de beginselen van de eeuwige vreugde om eenmaal zonder zonde, eeuwig Hem groot te maken. Lezer, wat is uw begeren? Alleen nog gericht op de tijd? Nog nooit waar bekommerd om het heil van uw ziel? Weet dat wij met de begeerte van ons verdorven bestaan – al ziet het er van buiten nog
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==