M.H. Karels-Meeuse DEN HERTOG - HOUTEN Vrienden op de vlucht
AVI M5 © 2023 Den Hertog B.V., Houten ISBN 978 90 331 3257 5 Illustraties: Melanie Broekhoven Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij digitaal, elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
9 Inhoud Oekraïne 1. Victor - 13 2. Met Vriend op stap - 18 3. Een verrassing - 22 4. Alles anders - 25 5. Oom Let-op - 29 6. De sirene - 33 7. Spannend - 37 8. Grote plannen - 41 9. Een reis met tranen - 45 Nederland 10. Vluchten en wachten - 53 11. Een ver land - 57 12. Alles vreemd - 61 13. Eieren, sloten en kikkers - 65 14. Nieuwe plannen - 69 15. In de taalklas - 74 16. Een warm geheim - 78 17. Fietsen - 82 18. Vrienden in een ver land - 85
Oekraïne
13 - 1 - Victor Victor wordt wakker van een vreemd geluid. Hij wrijft zijn ogen uit en is meteen klaarwakker. Hoorde hij daar iets? En wat is het vandaag voor dag? Ha... nu weet hij het weer. Hij is jarig vandaag. Acht jaar! Hoor, daar klinkt het vreemde geluid weer. En meteen gaat de deur open. Victor springt uit bed. Mam staat in de deur met een grote doos. Ze geeft hem een knuffel. ‘Hartelijk gefeliciteerd, Victor. Het cadeau mag je raden.’ Raden? Het lijkt wel een levend cadeau. Het geluid waar hij wakker van werd, klinkt harder en harder. Het lijkt wel janken! Hij rukt de doos open en... er springt een hond uit! Wat een grappig dier. Niet klein en niet groot. ‘Dit is je cadeau,’ zegt mam. ‘Een levend cadeau. Hij vond het niet leuk in de doos. Ik kreeg hem er bijna niet in.’ Victor lacht. ‘Ik hoorde een vreemd geluid. Nu weet ik het. De hond jankte in de doos. Is hij echt voor mij en mag ik hem houden?’ ‘Jazeker,’ zegt mam. ‘De hond is voor jou, omdat vader aan het front is en jij vaak alleen bent. Hij komt van een vriend van vader. Die vriend is ook soldaat en
14 kon niet langer voor hem zorgen. Gisteravond heeft hij hem hier gebracht. Hij is al een jaar oud, lief en trouw, maar wel gauw bang voor harde en vreemde geluiden. Dat komt door het schieten en de bommen dicht bij het front.’ Nu zijn mam en Victor stil. Het front betekent oorlog. Zal de oorlog dichterbij komen? Oorlog en Oekraïne... het lijkt wel of die twee woorden bij elkaar horen. Victor wil er nu niet aan denken. ‘Ha, ik weet al een naam voor de hond, mam. Ik noem hem Vriend. Want de hond is van de vriend van vader. Makkelijk toch?’ Hij aait Vriend over zijn kop. ‘Nu heb ik een echte vriend!’ Vriend blaft vrolijk. Net alsof hij het begrijpt. Vlug kleedt Victor zich aan. Mam heeft het vandaag gezellig gemaakt. Ze heeft een kaarsje aangestoken, er zijn warme broodjes en er is thee. Victor kan bijna niet eten. Het is zo spannend om zomaar een eigen hond te hebben!
15 ‘Wat gaat Vriend eten? En kan hij alleen zijn als ik naar school ga?’ vraagt hij. ‘Komt goed,’ zegt mam. ‘Kijk, ik heb hondenbrokjes meegekregen. Ik ga hem straks uitlaten voordat ik naar de winkel ga. Onder schooltijd blijft hij gewoon binnen. Dat is hij ook gewend. Jij mag hem uitlaten als je uit school komt. En dan doen we het vanavond samen.’ Tjonge... drie keer uitlaten! Is dat saai of leuk? Daar heeft Victor nooit over nagedacht. ‘Ik ga hem ook kunstjes leren,’ zegt hij. Meteen pakt hij Vriend bij zijn voorpoten. Maar daar heeft Vriend geen zin in. ‘Eet nu eerst je broodje maar op. Het is hoog tijd,’ zegt mam. ‘Ik denk dat de schoolbus er al bijna aankomt.’ Victor eet vlug zijn broodje op en pakt zijn jas en schooltas. In zijn tas zit een trommel met honingkoekjes om te trakteren. ‘Dag mam.’ Victor geeft zijn moeder een snelle zoen en rent de trappen af. De schoolbus komt al aanrijden. Vera staat te wachten. Ze woont een flat verderop. ‘Goedemorgen!’ zegt de chauffeur. Hij heeft zwart haar en grote zwarte ogen. Eigenlijk heet hij Serge, maar iedereen noemt hem oom Let-op. Dat komt omdat hij altijd goed oplet. En ook omdat hij heel vaak ‘let op’ zegt. Victor vergeet goedemorgen te zeggen. ‘Ik ben jarig en ik heb een super mooi cadeau gekregen. Het mooiste cadeau van de wereld!’ De woorden rollen zomaar de bus in. De kinderen roepen door elkaar heen. ‘Een doos lego?’
16 ‘Nee.’ ‘Een spel?’ ‘Nee.’ ‘Nieuwe kleren?’ ‘Nee. Je raadt het niet. Het is een hond. Een echte eigen hond voor mij alleen! Mam had hem als verrassing in een doos gestopt. Ik hoorde steeds een vreemd geluid. Dat kwam door het janken. Toch was het een verrassing, want ik wist niet wat het geluid was. Mam kreeg de hond van een vriend van vader. Hij kon als soldaat niet voor hem zorgen. Ik noem ik hem gewoon Vriend, want hij is mijn beste vriend.’ ‘Hm,’ bromt oom Let-op. ‘Ik dacht dat ik je beste vriend was?’ ‘Tot vandaag. Nu bent u mijn een-na beste vriend.’ ‘’t Is me wat moois. Is hij groot of is hij klein?’ ‘Niet groot en niet klein. Hij is een jaar oud. Misschien groeit hij nog. Ik ga hem kunstjes leren.’ ‘Let op,’ zegt oom Let-op, ‘hij wordt vast nog groter. Dan eet hij de oren van je hoofd.’ Victor kijkt hem verschrikt aan. De oren van je hoofd? ‘Ha, ha... dat is een spreekwoord en een grap. Het betekent dat hij veel zal eten als hij groter wordt. Kunstjes leren is leuk. Maar niet altijd. Let op, we zijn alweer bij school. Weet je hoe het komt dat ik oom Let-op heet? Toen ik zo oud was als jullie lette ik altijd goed op. Op school, op straat, en thuis. Dus op school ging het vaak goed. Behalve als ik geen zin had. Dan ging alles fout. Thuis lette ik ook goed op. Eens viel er een kaars om en toen was er bijna brand. Op straat lette ik ook altijd goed op. Een oude man
17 wilde oversteken. Maar ik riep: Let op meneer. Er komt een auto aan! En in de winkel lette ik goed op. Als iemand iets stiekem wegpakte, gaf ik een schreeuw. Dat hielp goed hoor!’ De kinderen lachen om oom Let-op. Hij is een echte grappenmaker!
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==