16 ‘Nee.’ ‘Een spel?’ ‘Nee.’ ‘Nieuwe kleren?’ ‘Nee. Je raadt het niet. Het is een hond. Een echte eigen hond voor mij alleen! Mam had hem als verrassing in een doos gestopt. Ik hoorde steeds een vreemd geluid. Dat kwam door het janken. Toch was het een verrassing, want ik wist niet wat het geluid was. Mam kreeg de hond van een vriend van vader. Hij kon als soldaat niet voor hem zorgen. Ik noem ik hem gewoon Vriend, want hij is mijn beste vriend.’ ‘Hm,’ bromt oom Let-op. ‘Ik dacht dat ik je beste vriend was?’ ‘Tot vandaag. Nu bent u mijn een-na beste vriend.’ ‘’t Is me wat moois. Is hij groot of is hij klein?’ ‘Niet groot en niet klein. Hij is een jaar oud. Misschien groeit hij nog. Ik ga hem kunstjes leren.’ ‘Let op,’ zegt oom Let-op, ‘hij wordt vast nog groter. Dan eet hij de oren van je hoofd.’ Victor kijkt hem verschrikt aan. De oren van je hoofd? ‘Ha, ha... dat is een spreekwoord en een grap. Het betekent dat hij veel zal eten als hij groter wordt. Kunstjes leren is leuk. Maar niet altijd. Let op, we zijn alweer bij school. Weet je hoe het komt dat ik oom Let-op heet? Toen ik zo oud was als jullie lette ik altijd goed op. Op school, op straat, en thuis. Dus op school ging het vaak goed. Behalve als ik geen zin had. Dan ging alles fout. Thuis lette ik ook goed op. Eens viel er een kaars om en toen was er bijna brand. Op straat lette ik ook altijd goed op. Een oude man
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==