28 Als hij dit gedaan heeft uit een soort eergierigheid om zijn wijduitgestrekte gebied te tonen of uit ijdelheid en zucht naar roem – dan heeft hij hiermee verkeerd gedaan. God heeft immers aan David te kennen gegeven hoezeer Hem dat mishaagde, want in zeer korte tijd werden zeventigduizend mannen van het getelde volk door de pest gedood. Daarommogen christelijke vorsten deze praktijk ook niet navolgen. Maar als Augustus deze beschrijving bedoelt om zijn onderdanen een zekere belasting of schatting20 op te leggen, is dat op zichzelf niet verkeerd. Dat mag ook door christenvorsten wel gedaan worden om daardoor hun vorstelijke staat in stand te kunnen houden en ook om voldoende reserves21 te hebben om zich tegen de vijanden van het land te kunnen verdedigen of het land tegen invallen te kunnen beschermen. Toen de Israëlieten een koning wilden hebben, hield de Heere hun voor dat het een recht van de boven hen geplaatste koning zou zijn om belastingen en zelfs onbetaalde arbeid van hen te eisen (1 Sam. 8). De Heere staat de koning toe om zijn koninklijke status te onderhouden, om paarden enzovoorts te hebben, maar onder de voorwaarde dat hij er niet teveel zou nemen (Deut. 17), opdat hij het volk niet zou overbelasten door het houden van een te grote hofhouding. David, Hizkia, Josafat en Josia – die godzalige koningen waren – hebben hun koninklijke staat onderhouden en daarvoor met een goed geweten belastingen van hun onderdanen ontvangen. En in Ezechiël 48 wordt de koning een groot deel van het land en de inkomsten toegewezen, zodat hij daarvan op een eerlijke manier kan nemen22 wat hij nodig heeft. Vooral wanneer de overheden genoodzaakt zijn een zware oorlog te voeren om het land te beschermen of wanneer ze verschillende gemeenschappelijke onkostenmoeten dragen, is het heel redelijk dat ze daarvoor belastingen mogen opleggen23, zodat men gezamenlijk helpt dragen wat 20 schattinge of eenich tribuyt 21 eenen goeden voor-raet 22 ontdragen 23 beschrijvinge en schattinge op-stellen
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==