10 druk. Het boekje wordt in veel gemeenten in de gereformeerde gezindte nog steeds gebruikt – en dan niet zozeer als hulpmiddel voor de kinderen, maar als voorbereidingsmateriaal voor het doen van openbare belijdenis. Op dezelfde Dordtse Synode werd Faukelius ook gekozen als een van de vertalers van de Bijbel – hem werd met twee anderen opgedragenhet NieuweTestament te vertalen. Omdat zijnkennis vande oude Bijbelse talen zo groot was, werd hij ook benoemd als secundus-vertaler voor het Oude Testament. Overigens had Faukelius zich met de vertaling van de Bijbel al eerder beziggehouden. In 1617, dus een jaar vóór de Dordtse Synode, liet hij zelfs al een complete vertaling van zijn hand van het Nieuwe Testament verschijnen – een ‘goed proefstuk’ – zoals een van zijn collega-vertalers opmerkte – voor de officieel te vervaardigen nieuwe vertaling als vervanging van de Deux-aesbijbel. Het in 1618 opgedragen vertaalwerk verliep overigens niet al te vlot, zodat er pas in 1625 enige beweging op dit front kwam. Ondertussen was de ijverige Faukelius daarom voor zichzelf in 1619 in zijn schaarse vrijetijd alvast maar begonnen of verdergegaan met een eigen vertaling van het Oude Testament. In 1624 had hij de boeken Genesis tot en met Esther voltooid. De krachtige Faukelius begon hierna snel ouder en ook ziekelijk te worden, al kwam de dood in 1625 toch nog vrij plotseling. Enkele dagen voor zijn dood had hij nog een classisvergadering als scriba gediend, maar op 9 mei kwam hij te overlijden. De verslagenheid in de gemeente was groot, want een gezaghebbende en geliefde herder en leraar was heengegaan. Aan het met de daarvoor aangewezen collega’s gezamenlijk werken aan de Bijbelvertaling was hij nauwelijks toegekomen. Door zijn uitgegeven eigen vertaling van het Nieuwe Testament én door zijn werkvertaling van een groot aantal boeken van het Oude Testament heeft hij echter veel invloed op de totstandkoming van de zogenoemde Statenvertaling kunnen uitoefenen. De vertalers maakten immers in ruime mate
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==